علل دیدن کابوس به 4قسمت تقسیم می شود
1- ریشه های درونی
2- ریشه های بیرونی
3- ریشه های جسمانی
4- شخصیت
علل دیدن کابوس به 4 قسمت تقسیم می شود:ریشه های درونی: کودکان با بزرگتر شدن، دنیای درونی منحصر به فرد خود را تجربه می کنند که این دنیا متفاوت از دنیای درونی پدر و مادرهاست. کودک دو ساله ای که پدر و مادر سعی در تعلیم آداب توالت رفتن به وی را دارند، ممکن است در دنیای خود شرم و ناراحتی را احساس نماید. کودک سه ساله ای که از دست دوست خود به طورناگهانی عصبانی می شود ممکن است از این احساسات خشمگینانه خود هراسان شود. و یا کودکی که به تازگی صاحب خواهر یا برادری شده است ممکن است حسادت و خشم علیه وی را تجربه کند. کودکان ممکن است سعی در پوشاندن این احساسات منفی خود داشته باشند. این سوال مطرح می شود که پس کودکان این احساسات خود را چگونه ابراز می کنند؟ سالها پیش، زیگموند فروید بنیانگذار روانکاوی کشف کرد که انسانها اعم از کودک و بزرگسال برخی مواقع احساسات ناپسند خود را به دنیای بیرون از خود نسبت می دهندوشخصی که دائما دیگران را متهم به حسادت می کند، در واقع بخشی از احساسات درونی خود را به اشخاص دیگر نسبت می دهد. فروید این فرایند را فرافکنی نامید. فرافکنی به انسانها کمک می کند تا از ناراحتی های حاصل از داشتن احساسهای ناپسند در امان باشند.فروید و روانکاوان بعد از وی کشف کردند که کودکان احساسات منفی و ناپسند خود را در رویاهای خود به موجودات دیگر فرافکنی می کنند.
ریشه های بیرونی: محتوای کابوسها موجودات خیالی و وحشتناک می باشد. اغلب این موجودات را در فیلم های سینمایی می بینیم. برای همین اکثر پدر و مادرها فکر می کنندکه کودکانشان با دیدن این فیلم هاست که شبها کابوس می بینند. روانشناسان ثابت کرده اند که دیدن این فیلم ها به طور مستقیم باعث دیدن کابوس نمی شود بلکه فیلم ها یا هر اتفاق بیرونی، ترس ها و مسائل پنهان کودکان را آشکار می کند. همانطورکه در سطور قبل گفته شد این ترس ها ریشه در اتفاقات واقعی زندگی دارد.کودکی که در طی روز شاهد جر و بحث والدین خود می باشد و کلمه جدایی را از زبان آنها بارها می شنود، ممکن است در خواب خود کابوسی را تجربه کند که در یک مکان غریب گم شده است و یا پدر و مادر خود را گم کرده است. حال اگر این کودک شب قبل فیلمی را دیده باشد که در آن کودکی گم شده است، این امر دلیل بر آن نیست که کابوس گم شدن کودک نتیجه دیدن آن فیلم می باشد. بلکه این فیلم ترس از ترک شدن کودک را فعال کرده است و کودک این ترس از ترک شدن را در زندگی واقعی خود تجربه کرده است. و کابوس بعنوان وسیله ای بوده که موجب ابراز شدن این ترس شده است.
ریشه های جسمانی: برخی مواقع کابوس های وحشتناک نتیجه حس های بدنی است. مشکل در تنفس، یا احساس درد، سرماخوردگی و یا مشکلات بدنی دیگر باعث خواهد شد که کودک کابوسهای وحشتناکی را تجربه کند. متخصصین اطفال با بیمارانی مواجه می شوند که تب بالایی دارند و به هنگام خواب توهم هایی را تجربه می کنند. ممکن است کودک روزها و حتی هفته ها بعد از قطع تب خود نیز همان تجربه ها را تکرار کند.
شخصیت: اگرچه اکثر کودکان در سن 2 سالگی کابوس را تجربه می نمایند، ولی برای کودکانی که شخصیت های ویژه ای دارند، کابوس ها دردسر بیشتری ایجاد می کنند. به یاد داشته باشید اگر فرزندتان بیشتر از کودکان دیگر خیالبافی می کند، او مستعد دیدن کابوس می باشد. زیرا این کودکان حتی در حالت بیداری نیز چنان در تخیلات خود غرق می شوند که گاهی اوقات واقعیت را با خیال اشتباه می گیرند. این نکته از این لحاظ حائز اهمیت است که همه انسانها از همدیگر متفاوت می باشند.اگر شما این نکته را مد نظرقرار دهید آنوقت در مقایسه تعداد کابوس ها در بین فرزندانتان و دوستان آنها حساسیت دارند
