تفاوت های کابوس و وحشت شبانه

تفاوت های کابوس و وحشت شبانه در کودکان اندکی پس از آن‌که فرزندتان خوابیده، صدای جیغی همراه با فریاد از اتاقش می‌شنوید و به دنبال آن صدای «مامان ‌مامان» به گوشتان می‌‌رسد. شما به سوی اتاقش می‌دوید و می‌بینید که او توی رختخوابش نشسته و دارد گریه می‌کند. همین که شما برای دلداری دادن و در آغوش کشیدن او، نزدیک می‌شوید شما را به عقب هل و دوباره به صدا کردن مادرش ادامه می‌دهد. این تصویری بود از یک وحشت شبانه که ممکن است یکی از مشکلات خواب کودک دلبند شما هم باشد. این حالت به این شکل اتفاق می‌افتد که کودک در حالی که جیغ می‌زند از خواب بیدار می‌شود. چشمانش کاملا باز است، اما در واقع بیدار نیست. این حالت نسبت به کابوس‌های شبانه بسیار کمتر اتفاق می‌افتد، اما درست هنگامی که خواب کودک عمیق و سنگین شده، پیش می‌آید و به همین دلیل است که او را بیدار نمی‌کند. هنگام وحشت شبانه، کودک صاف می‌نشیند، جیغ می‌زند و عرق می‌‌کند. با دیدن او چیزی نمی‌توانید بگویید و ممکن است حتی از دیدنش بترسید.
کودکانی که دچار این وحشت‌های شبانه می‌شوند، معمولا هنگام جیغ زدن یا گریه کردن، تسلی‌ناپذیرند، حتی اگر همان کسی که صدا می‌زنند، برای دلداری دادن و در آغوش کشیدنشان، آمده باشد. دلیلش هم این است که کودک هنوز خواب است و بیدار نشده، حتی اگر چشمانش باز باشد، از رختخوابش خارج شده باشد و دست‌ها یا بدنش را تکان بدهد.
به همان سرعتی که این وحشت شبانه شروع می‌شود، در عرض چند دقیقه به پایان می‌رسد و کودک به رختخوابش برمی‌گردد تا بخوابد. درست برعکس یک کابوس، کودک روز بعد این وحشت شبانه را به یاد نخواهد آورد.
این قبیل وحشت‌های شبانه در کودکان 3 تا 5 سال بسیار متداول است، زیرا در این سن تغییری در چرخه خواب بیشتر بچه‌ها ایجاد می‌‌شود. مثلا اگر قبلا در طی روز چرت و خواب نیمروزی داشتند، در این دوران به هیچ وجه خواب نیمروزی نخواهند داشت. وحشت‌های شبانه نتیجه این است که کودک نمی‌تواند چرخه خوابش را درست رعایت کند. بچه‌هایی که در روز کاملا خسته شوند، هنگام شب خیلی سریع به خواب عمیق فرو می‌روند و وقتی زمان آن فرا برسد که چرخه خوابشان تغییر کند، قسمتی از مغزشان هنوز می‌خواهد در خواب عمیق باقی بماند و