کودکانی که دست از سر والدین خود بر نمیدارند

کودکانی که دست از سر والدین خود بر نمیدارند

تصور کنید به یک مهمانی تولد دعوت شده اید و پسر دو ساله شما با وجود اینکه با همه آشناست ولی همین طور به شما چسبیده است، با آنکه سعی در متقاعد کردن او دارید که کنار بچه‌های دیگر برود ولی با غرغر کردن از بغل شما تکان نمی خورد، مهمانان دیگری که همین وضع را می‌بینند نگاهی ترحم آمیز و گاهی معترض به شما دارند، با اینکه پسرتان فقط دو سال سن دارد ولی فوق العاده او را به خود وابسته کرده‌اید. باید قبول کنید مرتکب اشتباه بزرگی شده‌اید. ترس از جدایی، شاید بخشی از روند رشد کودک از یک تا سه سالگی باشد، بچه‌ها دوست دارند نزدیک والدین باشند، آنها راه رفتن را از طریق یک حس غریزی و اکتساب رفتارهای محیطی می‌آموزند، بچه حدود یکسال طول می‌کشد تا با تاتی کردن ها و افتادن‌های زیاد این روند را طی کند و بالاخره یاد بگیرد راه برود و اولین گامها هم به سوی والدین است. چرا؟ چون حمایت و مراقب ا ز او به عهده والدین است.
به عقیده پزشکان چسبیدن بچه به والدین، جواب طبیعی پس از راه افتادن اوست تا بتواند در آینده مستقل شود. در سنین حساس یک تا سه سالگی بچه میل به استقلال دارد و روند زندگی او در این زمان دستخوش تغییر و تحول می‌شود اما این روند کمی هراسناک و تدریج است. چسبیدن به والدین در لحظات مشخص، تلاشی برای فرار از ترس است و مهم ترین سوال برای والدین این است که آیا این رفتار یک روند طبیعی است یا خیر؟