همه رفتارهای انسانی از دو منشا شکل میگیرد که اولی عامل وراثت و دومی محیط اطراف است که روان‌شناسان در میزان تاثیر این دو عامل با یکدیگر اتفاق نظر ندارند، ولی اکثر روان‌شناسان معتقدند که تاثیر محیط در شکلگیری رفتار بیشتر است و گاهی سبب ایجاد رفتاری در اشخاص می‌شود که از کودکی تا بزرگسالی همراه وی است.
حس حسادت نیز همین گونه است و عامل وراثت را نمیتوان در آن حذف کرد، به این معنی که اگر یکی از پدر و مادر یا هر دو حسود باشند کودک آنان نیز حسود می‌شود، البته این موضوع به این معنی نیست که حسادت از بدو تولد وارد خون کودک شود، بلکه کودک زمانی که به مشاهده رفتار خانواده خود می‌پردازد و خانواده که در کنار کودک حسادت خود را نسبت به اطرافیان بیان میکنند حس حسادت را به کودک منتقل میکنند و راه جلوگیری آن اصلاح پدر و مادر است.
عامل بعدی در ایجاد حسادت، محیط است که زمانی که پدر و مادر حسود نباشند ولی کودک حس حسادت دارد باید منشا حسادت کودک را مدرسه و گروه دوستان و محیط اطراف او جستجو کرد.
برخی عوامل نیز وجود دارند که سبب ایجاد حسادت می‌شود و در دو گروه بالا گنجانده نمی‌شوند. مثلاً گاهی کودک در مقایسه خود با دوستانش متوجه می‌شود که دوست او امکانات بالایی دارد کمبود را با حسادت جبران میکند، لذا لازم است والدین در حد توان خود امکانات لازم برای کودک را فراهم کنند و در صورتی که قادر به فراهم کردن برخی امکانات نیستند موضوع را صادقانه به او توضیح دهند.
افراد حسود پس از گذشت زمان به این نتیجه می‌رسند که حسادت فقط سبب آزار و اذیت آنان می‌شود، لذا باید به آن‌ها آموزش داده شود که حس حسادت را به رقابت تبدیل کنند تا با الگوگیری از طرف مقابل فرد حسود، مسیر پیشرفت را طی کنند.
حس حسادت در همه انسانها به طور طبیعی وجود دارد. در اسلام نیز اعلام شده است تا وقتی که فرد حسادت خود را بیان نکند گناهی مرتکب نشده است. در علم روان‌شناسی نیز گاهی حسادت به عنوان یک بیماری روانی مطرح می‌شود و آن هنگامی است که حسادت شخص به خود او یا اطرافیان زیان برساند.
