اگر فاصله بین دو بارداری بیش از 5 سال باشد:
اگر فاصله بارداری‌ها بیش از 59 ماه(یا5سال) باشد، خطر تولد نوزاد نارس تا 6/0 درصد و نوزاد با وزن کم تا 9/0 درصد بیشتر می شود. شاید به همین دلایل است که متخصصان زنان و زایمان معتقدند برای فاصله‌گذاری میان بچه‌ها باید عاقلانه تصمیم گرفت. از طرفی اعضای خانواده باید از نظر جسمی، روحی و مالی به وضعیت مناسب‌تری برسند و وقت کافی برای هر بچه بگذارند. اگر این فاصله بسیار زیاد باشد، علاوه بر بروز خطرات جسمی، مادر دچار سالخوردگی و بی‌حوصلگی شده و امکان رشد و پرورش مناسب فرزند جدید را ندارد. ضمن اینکه امکان بروز خطرات ژنتیکی هم در کودک دوم مطرح است.
هرچه فاصله سنی بیشتر باشد، تعارضات کمتر است زیرا فرزند بزرگتر متکی به خود شده و در خارج از خانه بیشتر فعالیت کرده و با همسالان خود راحت‌تر ارتباط برقرار می‌کند او معمولاً احساس الفت و درک بیشتری نسبت به فرزند کوچکتر دارد و نسبت به او احساس مسئولیت می‌کند.
کودکان کوچکتر چون از پختگی لازم برخوردار نیستند و کم تحمل، کم ظرفیت و خود محور هستند، بیشتر دچار تعارض می‌شوند و این تعارض در کودکانی که 1 تا 3 سال فاصله سنی دارند بیشتر است.
در فرزندانی که فاصله سنی آنها خیلی زیاد است رقابت کمتر خواهد بود: فرزند اول بحران ورود به مهدکودک یا مدرسه را پشت سر گذاشته و پس از ورود به مدرسه بیشتر تمرکزش بر انجام تکالیف درسی، معلمان و دوستان مدرسه‌ای است.
فرزند اول در مدرسه با همسالان خود ارتباط برقرار می‌کند، دوست می‌شود یا با آنها رقابت می‌کند و تمرکز کمتری برای رقابت با خواهر و برادر خود دارد.
جنسیت بر رقابت فرزندان تأثیرگذار است،: پسرها به دخترها حسادت می‌کنند چون معمولاً پدر به دختر خود بیشتر توجه و محبت دارد و دخترها به پسرها حسادت می‌کنند چون در فعالیت‌های مردانه مشارکت داده نمی‌شوند همچنین رقابت در کودکان هم‌جنس بیشتر دیده می‌شود زیرا آنها وسایل مشترک، بازی‌های مشترک و دوستان مشترک دارند.
بهترین فاصله زمانی برای بارداری:
به گفته روانپزشکان کودک، دادن آگاهی به فرزند نخست، پیش از به دنیا آمدن فرزند بعدی در پذیرش شرایط از طرف وی موثر است و مشارکت فرزند اول در نگهداری فرزند تازه متولد شده موجب کاهش پرخاشگری وی می‌شود.
رفتارهای غیرعادی نظیر پرخاشگری و بدخلقی فرزند اول بعد از بدنیا آمدن فرزند دوم طبیعی است و در صورت تدبیر والدین به سرعت برطرف خواهد شد.
فرزند تازه متولد شده به لحاظ شرایط فیزیولوژیکی که دارد نیاز به توجه بیشتری از سوی والدین دارد و همین امر سبب برانگیخته شدن حس حسادت در فرزند اول می شود.
این شرایط در زمان تک فرزندی تشدید می‌شود و والدین می‌توانند با مشارکت دادن فرزند اول در نگهداری از نوزاد جدید باعث کاهش حسادت وی شوند.
حسادت فرزند اول در قالب لجبازی، بدخلقی، تنش و آسیب رساندن به نوزاد جدید می‌تواند بروز کند که با درایت والدین قابل حل است .والدین می‌توانند در قالب فیلم یا داستان به فرزند اول آگاهی دهند و او را آماده پذیرش شرایط و فرزند جدید کنند
