حسادت میان خواهر و برادر کاملا طبیعی است، اما عواملی مثل سن، جنس، ویژگی‌ها و خصوصیات فردی، بزرگ‌تر یا کوچک‌تر بودن خواهر و برادر نسبت به یکدیگر، خانواده پرجمعیت یا کم‌جمعیت و محیط خانواده، عواملی هستند که می‌توانند بر کم‌شدن حسادت میان بچه‌ها تاثیرگذار باشند. برای مثال:
در خانواده‌ای که فاصله سنی بین بچه‌ها کم است، ممکن است نسبت به خانواده‌ای که فاصله سنی فرزندانشان زیاد است، کودکان بیشتر با هم جنگ، دعوا یا حسادت کنند.
کودکانی که همجنس هستند، بیشتر با یکدیگر دوست هستند، با هم بازی می‌کنند، با همدیگر صحبت می‌کنند، خلاصه رابطه دوستانه‌ای با یکدیگر دارند و کمتر پیش می‌آید با یکدیگر دعوا، بگو و مگو یا حسادت کنند.
ممکن است بچه‌های وسط نسبت به خواهر و برادر بزرگ‌تر یا کوچک‌تر خود، کمتر مورد توجه پدر و مادر قرار بگیرند یا امکاناتی را که خواهر و برادر بزرگ‌تر یا کوچک‌تر دارند، آنها نداشته باشند؛ اما با وجود این بچه‌های وسط خیلی به خواهر و برادر خویش حسادت نمی‌کنند و بیشتر به همسالان خود می‌پیوندند.
بچه‌هایی که پدر و مادرشان از هم جدا شده‌اند، به دلیل ضربه روحی که به آنها وارد شده بیشتر احتیاج به محبت و توجه پدر یا مادری که اکنون با او زندگی می‌کنند، دارند. بنابراین آنها ممکن است تلاش بیشتری برای جلب توجه پدر یا مادر کنند، بویژه اگر خواهر و برادر دیگری هم داشته باشند که با آنها زندگی می‌کنند، اما این تلاش برای جلب توجه پدر یا مادر خیلی از روی حسادت نیست.
هنگامی که بچه‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، ممکن است حسادت آنها به صورت دیگری بروز کند مثلا زمانی که بچه‌ها کوچک‌تر هستند حسادت بین آنها به صورت فیزیکی بروز می‌کند؛ یعنی جنگ، دعوا و کتک‌کاری، اما زمانی که بزرگ تر می‌شوند حسادت در آنها به صورت کلامی ظاهر می‌شود، یعنی بگو و مگو و جر و بحث. البته این بگو و مگوها بیشتر بین سنین هشت تا 12 سال رخ می‌دهد. زمانی هم که به سن جوانی می‌رسند بیشتر می‌خواهند مستقل باشند، هر چند آنها ممکن است به دلیل درس و کار و فعالیت‌های اجتماعی، زمان کمتری را در کنار اعضای خانواده بویژه خواهر و برادر کوچک‌تر خود باشند. با وجود این کمتر پیش می‌آید با خواهر و برادر کوچک‌تر خود دعوا جر و بحث کنند یا به آنها حسادت کنند
