جنبه الگوئى شما
اگر فرزندتان را به کار و تلاش مىخوانید، اگر از او کار و تلاش منظم براساس وظیفهشناسى مىخواهید نخست خود باید نمونه عملى آن طرز فکر باشید. خود بیکار نمانید، کوشش و تلاشتان در زندگى باید نمونه و قابل پندگیرى بوده، براى او درس باشد.
نشان دادن کارخود
در مواردى لازم است کار و تلاش خود را به او نشان دهید تا احساس مسؤولیت کند و رغبتى براى پیشرفت در او پدید آید. او باید ببیند که دیگران تا چه حدودى پیشرفت مىکنند و تصورش این نباشد که در زندگى و کار و تلاش خود تنهاست. اصولاً دیدن حرکت و کوشش دیگران رغبتانگیز کار است.
رعایت اصل تدریج
کودکى که سالیان دراز و یا ماهها به تنبلى و تنپرورى عادت کرده یک روزه اصلاح نخواهد شد. باید براو زمان بگذرد و تدریجاً به آنچه شما مىگوئید عادت کند. هرروز باید به کار و برنامهاى وادار شود، مدّتها کار او مورد تعقیب قرار گیرد تا تلاش او شکل گرفته و به شکل عادتى درآید.
محدودکردن توقع
درست است که شما با او کار مىکنید ولى انتظار آن را نداشته باشید که او فوراً بدرخشد. حدود انتظارات خود را محدود کنید. فراموش نکنید که او طفل است، ناتوان است، عاشقبازى و جستوخیز و حرکت است. و نیز انتظار نداشته باشید که او مثل شما همهگاه سرش در کتاب باشد. موقعیت او را هم در نظر داشته باشید.