به طور معمول ، کودکان از دزدیدن شیرینی ، مدادرنگی و پول شروع می کنند و سپس به وسایل بزرگتر می رسند . گر چه دزدی بین کودکان خردسال ، کاری معمول و عادی ست و تمام کودکان ، یک باریا بیشتر ، چیزی که به آنان تعلق نداشته را برداشته ، اما این مساله ، گاهی والدین را بسیار نگران می کند زیرا آنان می ترسند که مبادا به قول معروف ، « تخم مرغ دزد شتر دزد گردد » بعضی اوقات این نگرانی ، تا حدی بالا می گیرد که آنان را به مراکز مشاوره می کشاند اما با توجه به اینکه بیشتر کودکان خردسال ، این رفتار را انجام می دهند ، نگران کننده نیست و بیشتر آنان در آینده ،مطیع قانون می شوند . البته این بدین معنا نیست که والدین ،بی تفاوت باشند ، بلکه باید به این رفتار توجه و آن را اصلاح نمایند .
دزدی در سنین گوناگون ، معانی متفاوتی دارد . برای نمونه کودکان زیر شش سال ،ازمفهوم دزدی ، درک درستی ندارند و تصور می کنند هرچه را بخواهند ، می توانند بردارند . در همین زمان است که آموزش مالکیت ، به وسیله ی پدر و مادر باید آغاز گردد . برای نمونه به او بگویند : « این ماشین ، مال دیگری ست ، آن را به صاحبش بر گردان ! » .
وقتی کودکان به سن شش سالگی می رسند ، مفهوم مالکیت را بهتر می شناسند و کم کم متوجه می گردند که دزدی ، کار نادرستی ست . زمانی که کودک متوجه شد کارش اشتباه است اما دوباره آن را انجام داد ، برای این که این رفتار ، تبدیل به عادت نشود ،باید به او تذکر جدی داد و حتی اگر لازم شد ، تنبیه اش نمود .
در سن نوجوانی ، دزدی از مجموعه مشکلات رفتاری ، خارج و به بزهکاری تبدیل می شود که به طور معمول با قوانین اجتماعی مواجه می گردد . با توجه به اهمیت این مساله ، جهت پیشگیری از دزدی در سنین نوجوانی و بزرگسالی ، باید هر چه سریع تر علل آن را شناسایی و نسبت به رفع آن اقدام نمود
