دشنام گویی و بکار گیری واژه های عامیانه قبیح به گونه فزاینده ای در میان اقشار جامعه و بخصوص کودکان و نوجوانان معمول گردیده. دشنام گویی و بد دهانی تنها منحصر به افراد فحاش نیست بلکه این پدیده در تعاملات اجتماعی میان تمام اقشار جامعه رخنه کرده است. با اینکه نمیتوان دشنام ها را از فرهنگ لغت یک زبان کاملا حذف کرد اما میتوان کاربرد آنها را در ارتباطات بین فردی تا حد زیادی تحت کنترل در آورد. اما دلایل بد دهانی و دشنام گویی افراد چیست؟ در زیر میتوانیم به چند عامل عمده آن اشاره کنیم:
۱-دشنام دادن بخاطر یک اتفاق دردناک و غیر منتظره مانند اصابت سر به یک جسم محکم و یا خوردن چکش به انگشتان دست هنگام کوبیدن میخ.
۲- دشنام گویی به منظور برقراری هویت گروهی. عضویت در یک گروه خاص و حفظ مرزهای آن گروه.
۳- ابراز همبستگی، اتحاد و همدردی با دیگران.
۴- ابراز صمیمیت و اعتماد (به ویژه ناسزا گویی زنان در حضور زنان دیگر).
۵- برای افزایش شوخ طبعی، تاکید و یا غافلگیر کنندگی.
۶- تلاش برای مستور ساختن ترسها و ناامنی های فردی.
۷- دشنام گویی از روی عادت.
۸- یک شیوه کنار آمدن با استرس و تنش میباشد. دشنام گویی برای تخلیه خشم و تسکین استرس. مانند گریه کردن عمل میکند.
۹- بمنظور برانگیختن خشم دیگران و تحریک آنها. ابزاری برای تحقیر، توهین و یا ارعاب.
۱۰- ابزاری بعنوان محرک تمایلات جنسی.
۱۱- دشنام دادن بمنظور جلب توجه، خود نمایی و یا خود شیرینی.
۱۲- بد دهانی بمنظور قدرت نمایی.
|
|
حنا 1393/12/19 - 08:04 |
|
دلیل بدرفتاری کودکان عمدتا والدین آن ها هستند
|
|
