در میان اسباب بازی های کودکان هیچ وسیله ای به اندازه گِل و هیچ کاری به اندازه گِل بازی برای کودکان سرگرم کننده و لذت بخش نیست.
گِل بازی یکی از نیازهای بنیادی و اساسی کودک است. به رغم اینکه والدین به دلیل کثیف شدن لباس ها، محدودیت هایی برای این بازی ایجاد می کنند ولی کودکان به محض اینکه به خاک و گِل برسند همانند ماهی که بیرون از آب بوده به محض رسیدن به آن زنده شده و شروع به تحرک و فعالیت می کند.
کودکان از گِل بازی لذت فراوانی می برند و از نظر روحی و روانی ارضا می شوند و با قوه ابتکار و خلاقیت خویش چیزهای نو می سازند و می توانند به تصورات و تخیلات خویش جامه عمل پوشیده و آن را به شکل مجسم در آورند.
کودکان به هنگام این بازی نتیجه اعمال خود را که باعث بالا بردن اعتماد به نفس می گردد، مشاهده می کنند، فکر می کنند، تصمیم می گیرند و با به کارگیری قوه تخیل و تصور چیزی خلق می کنند و با رضایت خاطر در باره آنچه که ساخته اند سخن می گویند و بر روی آن اسم می گذارند.
به همین دلیل امروزه بازی با گِل رُس در آموزش خردسالان از اهمیت خاصی برخوردار است. گِل رس نرم و قابل انعطاف است، با دست های کودک به راحتی شکل می گیرد، شکل دادن به آن کاملاً در اختیار کودک قرار دارد و هر طوری که خواسته باشد می تواند به آن شکل بدهد.
کودکان آن را ورز (مالش) می دهند، با مشت بر آن می کوبند، آن را می غلطانند، پهنش می کنند، به شکل نان، کیک، تافتون، توپ و مار در آورده، چنگ می زنند، در آن حفره ایجاد می کنند، قطعه قطعه می کنند و باز می توانند همه آنها را روی همدیگر جمع کنند.
گِل به دست ها می چسبد، کودکان آنها را بر روی بدن شان می مالند، تماس و مالیدن این مواد به بدن لذت و شادی زیادی را برای کودکان ایجاد می کند.
کودکان خردسالی که برای اولین بار گِل رس را با انگشتان چنگ می زنند و می فشارند، همانند اولین قدم هایی است که کودک هنگام راه رفتن برمی دارد. در این مرحله برای او گِل مالی و چنگ زدن لذت بخش تر است تا ساختن چیزی. آنها معمولاً گِل را می فشارند، می کشند، پهن می کنند و کارهای مشابه دیگر.
اما در مرحله بعدی که کودکان مهارت بیشتری کسب می کنند، هنگام بازی با گِل رس می توانند گلوله، قطعات دراز به شکل مار و یا نان درست کنند. ساختن این شکل ها باعث می شود که کودکان به تدریج صورت های پیچیده تری درست کنند، مثلاً کاسه، بشقاب، لیوان، قابلمه، کوزه و ...
می سازند و به آن شکل می دهند، یا اینکه چند تکه می کنند و آن را به شکل آدم یا حیوان در می آورند و برای آن سر، دست و پا می سازند، سپس به سمت کارهای سفالگری و کوزه گری خواهند رفت.
