1-خودباوری
هنر جویی که بر اثر تجزیه و تکرا ر قادر می شود . ظروف سفالی بسازد به صورت غیر مستقیم ، اعتماد به نفس پیدا می کند . وقتی در سطح جامعه می بیند او هم یک عنصر مفیدی تلقی می شود به خودباوری می رسد . عامل خود باوری او را با بسیاری از همنوعان خود همسازی می کند .
همانطور که می دانیم همسازی با جمع اولین اصل زندگی اجتماعی است .
هنر جوی کم توان ذهنی وقتی ارزش کار خود را در سطح جامعه در گردش مبادله دید ، و از قبل آن وجوهی دریافت کرد . آنگاه نه تنها خود را انگل و سربار خانواده نمی بیند بلکه باعث بر انگیخته شدن استعداد های نهفته اش می گردد .
2-خود شناسی
نگاه مثبت خانواده و جامعه عامل موثری است که فرد آهسته گام خود را بهتر بشناسد با مشکلات زندگی از دیدگاه برتر و غالب نگاه کند یادگیری و یا کارهایی را که بر اثری نا آگاهی بر او تحمیل شده است تشخیص دهد و شکل بهتر آن را تحمل کند چنین خود شناسی ای عامل موثری می گردد تا وظایف شخصی و اجتماعی خویش را سروسامان ببخشد . همانگونه که جامعه از او خواسته هایی دارد او هم خواسته های خود را از جامعه طلب کند . خودشناسی او را برای رسیدن به اهدافش بیش از پیش بر می انگیزد . همین تلاش ها کمبود های ارگانیک اش را پوشش می دهد . زندگی را برایش تحمل پذیر می سازد .
یکی دیگر از ویژگی های تلاش هدفمند ، تابوشکنی است ، تجربه ثابت کرده است اگر فرد کم توان ذهنی نتواندبا استعداد های به کمال رسیده اش نقاط ضعف فیزیکی خویش را پوشش دهد آن نقاط ضعف برایش تابو خواهد شد . پاشنه آشیل افراد کم توان ذهنی همین تابوها است . به قول دانشمندان علم روانشناسی تربیتی خودشناسی ، یعنی تابو شکنی .....
3-استقلال فرد در جامعه و شناخت وابستگی های ناگزیر اجتماعی
هنر های کاربردی ، عواملی هستند که به افراد کم توان ذهنی اعتماد به نفس می بخشد . فاکتور اعتماد به نفس خواهی نخواهی استقلال فردی شخص را رقم می زند
