کودکان معمولاً در نقاشی های خود، خانه می کشند. خانه ای با رنگ های گرم و پرانرژی همراه با گل و درخت های تنومند، پنجره و دودکش حاکی از زندگی آرام و متعادل کودک است. کودکانی که والدین آن ها از هم جدا شده باشند معمولاً خانه هایی با دو در می کشند یا خانه ای با دو طبقه. همچنین کودکانی که در سنین پیش از دبستان خانه را بدون در ورودی نقاشی می کنند وابستگی شدیدی به مادرشان دارند اما این نقاشی پس از ورود به دبستان نشانه احساس تنهایی کودک است. خانه ای که به صورت تیره و میله های زندان رسم می شود نشانه ای از ناسازگاری والدین و فشار روحی شدید است و در مقابل،خانه های مجلل و قصر مانند نشانه این است که خانه و محیط آن برای کودک به منزله پناهگاهی امن و راحت است.
کودکان خیال پرداز معمولاً کوه های بلند،ابر و پرندگان را در اوج آسمان می کشند.
