علامت های رفتاری:
1-برای رسیدن به خواسته شان متوسل له گریه و فریاد می شوند.
2-خود را روی زمین انداخته و بلند نمی شوند.
3-این کودکان اغلب بدخلق بوده و حتی در زمان تنبیه نیز والدین را می زنند.
4-زمانی که از آنها سؤال می کنید، توجه نمی کنند.
5-آنها نسبت به شما و سایر بزرگترها بی ادب و گستاخ هستند.
6-آنها از بازی کردن و برقراری ارتباط با کودکان دیگر اجتناب می کنند و حاضر نیستند که اسباب بازی خود را به دوستشان بدهند.
7-اغلب خودنمایی می کنند و نسبت به همسالان خود برتری جویی کرده، می خواهند در مرکز توجه باشند.
8-هر آنچه دیگری دارد را می خواهند و زمانی که آن را بدست می آورند، تقاضای چیز جدیدتری می کنند.
9-اغلب شلخته هستند و حتی علی رقم خواهش والدین از این کار اجتناب نمی کنند.
10-از رفتن به بستر خواب اجتناب می کنند.
خوشبختانه باید گفت که هیچ کودکی لوس متولد نمی شود. ولی از همان ابتدا شیوه برخورد والدین به طور ناخودآگاه می تواند باعث بروز این خلق و خوی ناخواسته شود. به گزارش گروه ترجمه سلامت نرمی و لطافت بیش از اندازه والدین در برخورد کودک چنین تأثیری دارد.
به طور طبیعی کودکان معصوم هستند و به گونه ای با نمک رفتار می کنند و قلب والدین و اطرافیان را نسبت به خود رئوف کرده و باعث می شوند که والدین برای آنها هر کاری انجام دهند. اما لوس کردن کودکان باعث می شود که آن همه جذابیت و گیرایی یکباره نابود شود.
