کودک بی‌نظم چه شکلی است؟
به طوری که این امر از یک سو شکایت والدین و از سوی دیگر شکایت معلمان آنها را برانگیخته است. این گروه از کودکان که گاهی القابی همچون کم توجه و سربه هوا به آنها نسبت داده می شود،کودکانی هستند که در بیشتر موارد در انجام تکالیف درسی خود یا امور محول شده به آنها، سهل انگاری کرده و مرتکب اشتباهات بسیاری می شوند. در بسیاری موارد دیده شده که حتی در نگهداری وسایل شخصیشان نیز بی مسئولیت بوده و به وفور لوازم خود را گم یا خراب کرده اند. علل بسیار زیادی در بروز این امر دخیل هستند که از مهمترین آنها بی توجهی و انتظار بیش از حد والدین از کودک بدون در نظر گرفتن توانایی ها و پتانسیل های او است.
منشا بی‌نظمی کجاست؟
عواملی از جمله عدم برنامه ریزی مناسب برای کودک از سوی والدین و گاهی اولیاء مدرسه، روش تدریس یکنواخت و غیرجذاب معلم، مشکلات فکری که کودک با آنها دست به گریبان است، شنیدن صداهای نابهنجار هنگام تدریس معلم، ترس و عدم علاقه کودک به معلم و مدرسه، مشارکت ندادن کودک در کارهای گروهی و... در حواس پرتی کودک دخیل است. رفع این مشکل نیاز به همکاری و تعامل دوسویه والدین و معلم کودک دارد. برای این منظور آنها می بایست بیشتر به کودک توجه کنند و با او دوستانه و نه از روی خشم و عصبانیت درباره احساسات و افکارش صحبت کنند.
اگر کودک در منزل تکالیفش را به درستی انجام نمی دهد و سرسری از کنار آن می گذرد، می بایست والدین بدون هیچ گونه تذکر یا تهدیدی او را با تکالیف ناقص به مدرسه بفرستند و معلم هم تکالیف او را قبول نکند. هنگامی که کودک مجبور به نوشتن صحیح تکالیفش شود، سعی می کند تا در همان بار اول دقت و توجه بیشتری برای انجام تکالیف خود صرف کند و از این طریق ممکن است دست از بی دقتی و کم توجهی به مسائل مختلف بردارد و دست دوستی به سوی نظم و انظباط دراز کند.
کودک بی نظم کسی است که:
قبل از هرچیز باید ببینیم به چه کودکی بی نظم گفته می شود؟ در واقع کودکان نامنظم این گونه اند: در سازگاری کند و ضعیف، در خلق و خوی عصبانی هستند، مدام بهانه گیری می کنند، حساس و زودرنجند، به کوچکترین بهانه ای می رنجند و نق می زنند و عرصه را بر والدین و مربیان تنگ می کنند.
اینان کودکانی هستند هیجانی که به زحمت می توانند انضباط را رعایت کنند و تابع نظم شوند. تابع هیچ قیدی نیستند، کمی شُل هستند و سُست، بی اراده اند و در گرفتن تصمیم ضعیف هستند، احتمال تغییر در فکر و رأیشان بسیار است. اغلب آنان در شرایطی هستند که به راحتی گریه می کنند، به نظر می رسد که خسته و گرفتارند و نمی توانند طبق ضابطه کار کنند.
