لجبازی کودکان در سنین یک تا دو سالی به معنای کنجکاوی، در دو تا ۶ سالگی به معنای استقلال‌طلبی و مالکیت براشیاء و در سنین مدرسه به معنای اعتراض به وضع موجود است.
هادی معتمدی اظهار داشت: لجبازی مفهوم عام دارد و در هر سنی، نحوه بروز آن متفاوت است.
این روانپزشک ادامه داد: لجبازی در سنین پایین به صورت کنجکاوی است که با افزایش سن، آرام آرام از مفهوم کنجکاوی به سمت مالکیت و استقلال‌طلبی رفته تا اینکه به سمت تفکر اشتراکی پیش می‌رود؛ پس به طور کلی می‌توان گفت لجبازی طیف گسترده‌ای از کنجکاوی، مالکیت بر اشیاء، استقلال‌طلبی و معاندت و مخالفت را در سنین بالاتر پیش‌رو دارد.
استاد دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد: بیشتر اوقات لجبازی کودک به مفهوم لبجازی نیست بلکه بیانگر استقلال‌طلبی آنها است چرا که کودکان با انجام کارهایی که مخالف خواسته پدر و مادر است می‌خواهند به آنها بگویند که مستقل هستند.
معتمدی افزود: در سن دو تا سه سالگی لجبازی به معنای استقلال است و در سن مدرسه و پیش‌دبستانی لجبازی به معنای اعتراض به وضع موجود و راضی نبودن از اتفاقات جاری است.
این روانپزشک اظهار داشت: در سنین بالاتر که سنین آموزش پذیری است لجبازی می‌توان از سر خطا باشد یعنی بچه‌ها کاری را انجام می‌دهند که کار درستی نیست؛ اگر چه در سن عقلانیت هستند ولی از بی‌تجربگی و از روی مخالفت، کارهای نادرست را انجام می‌دهند.
این روانپزشک در پاسخ به پرسش فارس مبنی بر اینکه خانواده‌ها در برابر لجبازی فرزندانشان چگونه باید رفتار کنند گفت: در کودکان یک تا دو ساله خانواده‌ها سعی کنند با دور کردن خطر از کودکان اجازه دهند تا کودک کارش را انجم دهد چرا که کودک از سر کنجکاوی، لجبازی می‌کند.
استاد دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد: در سنین پیش‌دبستانی بهتر است والدین با کودک صحبت کنند و ضررهای پیش‌رو از لجبازی کودک را به او گوشزد کنند و پس از آگاه سازی با کودک به توافق برسند.
این روانپزشک ادامه داد: در سنین بالاتر باید از رفتار نادرست جلوگیری کند مثلا نوجوانی که سیگار می‌کشد و عنوان می‌کند که دلش می‌خواهد این کار را انجام دهد این رفتار دیگر یک لجبازی ساده نیست بلکه به مرحله مخالفت با خانواده رسیده است.
معتمدی تصریح کرد: برخورد والدین با کودک باید بسته به شرایط متفاوت باشد اما والدین بدانند در هیچ سنی تنبیه کار عقلانی و درستی نیست چرا که در تربیت نوین، تنبیه جسمی مورد قبول نیست.
این روانپزشک افزود: می‌توان در برخی موارد با محروم کردن فرزند از چیزهای مورد علاقه وی را به نادرستی کارهایش آگاه ساخت.
