می توان گفت که این حالت در همه افراد وجود دارد ، با این تفاوت که دامنه و شدت آن بیش و کم دارد. این حالت قسمتی از بازیهای خیالی دوران کودکی هر کس را تشکیل می دهد و در آن هر کودکی خود را فردی مهم ، زمانی مرده ، گاهی ... احساس می کند.
این فایده را برای کودک دارد که از اضطرابات او جلوگیری می کند، به نقشه های آتی کمک می نماید. در کل برای او زندگی شیرین و شاداب کننده ای را فراهم می نماید واندک اند کودکانی که چنین نباشند.
در دیگر سنین هم خیالبافی امری رایج است تا حدی که 95% مردم و حتی دانشجویان بخشی از اوقات خود را در خیالبافی می گذرانند و در سایه آن دقایقی خود را سرگرم می کنند و این امر خاص طبقه ای از مردم نیست. همگان این چنین اند . با این تفاوت که افراد سالم سعی دارند خود را از این حالت بیرون آورند و به واقعیت نزدیک کنند و این کار برای بیماران روانی میسر نیست.
خیالبافی در افراد مختلف به صورت های متفاوتی متجلی می شود. مثلاً در برخی از بزرگسالان جلوه آن را به صورت پناه بردن به مواد مخدر ، زیاده روی در شهوات ، رویا پرستی ها می بینیم و در دیگران به صورت های دیگر. اینکه اصلاً خیالاتی نباشیم ممکن نیست ولی می شود آن را در خود و دیگران نسبتاً محدود کرد.
جلوه های آن در افراد
کودکان خیالباف این حالت خود را به صورتهای گوناگون متجلی می سازند. شرح و بیان همه آنچه که در این رابطه قابل ذکرند میسر نیست
