آیا کودکان باید شخص محتضر را ببینند؟
اغلب افرادی که به بیماری های مهلک دچارند در بیمارستان بستری می شوند و قوانین بیمارستان متغیر است. پرسنل بیمارستان به دیدار بیمار توسط کودکان اهمیت می دهند. اینکه یک کودک باید شخص محتضر را ببیند یا نه بستگی به کودک، بیمار و شرایط دارد. کودکی که به اندازه کافی بزرگ شده که توان درک وقایع را داشته باشد احتمالا اجازه ملاقات کسی را که نقش مهمی در زندگی اش داشته را دارد. مشروط بر اینکه هم کودک و هم شخص محتضر به ملاقات تمایل داشته باشند. در شرایط مقتضی، تماس شخص محتضر با کودک موثر خواهد بود. این امر راز مرگ را از میان می برد و به کودک کمک می کند تا شیوه های واقع گرایانه تری برای تقلید ایجاد کند. این کار راه ارتباط را فراخ می کند و احساس تنهایی ای را که در هر دو شخص زنده و محتضر وجود دارد کاهش می دهد. احساس خوشحالی شخص محتضر به هنگام دیدار کودک به کودک کمک می کند که بیشتر احساس موثر بودن کند.
کودکی که شخص محتضر را می بیند باید کاملا آمادگی شنیدن و دیدن هر چیزی را داشته باشد. وضعیت و ظاهر بیمار و ابزارهای اتاق بیمار باید از پیش برای کودک توضیح داده شود. بهتر است که به کودک بگوییم اغلب بیماران بیمارستان بهبود می یابند. اگر دیدار حضوری میسر نبود، باید با تلفن ارتباط برقرار کرد، صدای کودک می تواند داروی خوبی برای عزیز بستری شده باشد مشروط بر اینکه کودک بخواهد صحبت کند و بیمار نیز آمادگی شنیدن صدای او را داشته باشد. کودک می تواند یک یاد داشت یا یک کارت زیبا برای بیمار بفرستد که دراین صورت کودک احساس تاثیرگذاری بیشتری می کند. تحت هیچ شرایطی نباید کودک از اینکه به دیدار بیمار نرفته یا با او تماس نگرفته احساس گناه کند و چنانچه با او تماس گرفت اندوهگین شود.
