یادگیری اجتماعی از طریق همسالان:
هنگامی که کودکان خودآگاه می شوند و بهتر می توانند با دیگران ارتباط برقرار کرده و افکار و احساسات آنها را درک کنند، مهارت آنها در تعامل کردن با همسالان بهبود می یابد. همسالان تجربیات یادگیری را برای کودکان خردسال تأمین می کنند که آنها به طریق دیگری نمی توانند کسب کنند. اصول یادگیری اجتماعی، تنبیه و سرمشق‌دهی از لحاظ درک چگونگی تأثیر کودکان در یکدیگر مفید است. واکنشهای مثبت و منفی از سوی همسالان منابع مهمی است که از همان اوایل دوران به کودکان بازخورد می دهد. کودکان ممکن است همسالان خود را سرمشق های مناسب تری از بزرگسالان بدانند زیرا سایر کودکان را شبیه به خود می دانند.
پذیرش و طرد در دوران کودکی:
در هر کلاس یا گروه اجتماعی، بعضی از کودکان در میان همسالان خود محبوب‌اند و بعضی نیستند. در سال های مدرسه وضعیت محبوب و نادیده گرفته شدن در طول پنج سال نسبتا ثابت باقی می ماند. کودکانی که رابطه ضعیفی با همسالان دارند ممکن است در آینده دچار مشکلاتی از قبیل ترک تحصیل و رفتار بزهکارانه شوند.
با توجه به آنکه حضور در گروه و ارتباط با همسالان در شکل گیری شخصیت و ایجاد الگوهای رفتاری و رشد اجتماعی کودک نقش مثبتی را مخصوصا در دوران پیش از ورود به دبستان ایفا می کند. ارتباط با همسالان و شرکت در گروه های بازی و آموزشی برای رشد اجتماعی، پرورش استعدادها و کسب مهارت های ارتباطی در کودک مورد تاکید قرار می گیرد
