آیا جدا کردجدا کردن اتاق کودکانن اتاق کودکان ضروری است؟
جدا کردن اتاق کودک از والدین، یکی از مسائلی است که باعث نگرانی والدین می شود. ترس از مشکلاتی که ممکن است برای کودک پیش بیاید یکی از دلایلی است که والدین مخصوصا مادران را در جدا کردن اتاق کودکشان دچار تردید می کند. بسیاری از والدین از خود می پرسند به راستی جدا کردن اتاق نوزاد الزامی است. از چند سالگی نوزاد می تواند در اتاق خود بخوابد. در این زمینه اختلاف نظرهای بسیاری میان روانشناسان وجود دارد. یکی از نتایج منفی جدا نکردن اتاق کودک از والدین،وابسته شدن بیش از حد کودک به والدین است.احتمال دارد این کودکان در آینده برای رفتن به مهدکودک و یا مدرسه با مشکل مواجه شده و رشد شخصیت در آنها به کندی صورت گیرد.
بطور کلی نوزاد بهتر است در سال اول زندگی خود،در اتاق والدین اما در تخت خواب جداگانه بخوابد. این در حالی است که بعضی از روانشناسان دیگر معتقد هستند، والدین پس از ۶ ماه اول می توانند نوزاد را در اتاق خودش بخوابانند. ۶ ماه و یا ۱ سال اول زندگی زمان بسیار حساسی برای نوزادان است. این به آن علت است که نوزادان در اولین سال از زندگی خود با مسائلی از قبیل مشکلات تنفسی و یا مرگ ناگهانی روبرو باشد. بسیاری از مادران به علت وابستگی شدید به کودک ترجیح می دهند تا کودک خود را سالها در کنار خود بخوابانند. والدین باید بدانند، هرچه سن کودکان برای جدا کردن محل خواب پایین تر باشد،انجام این کار راحت تر است.
سعی کنید کودک را آموزش دهید تا خودش در تخت خوابش تنها بخوابد. بعضی از والدین ابتدا کودک را در تخت خواب خود می خوابانند و زمانی که کودک به خواب رفت او را به تخت خودش انتقال می دهند. این کار صحیح نیست. برای اینکه بعد از یک سالگی بتوانید اتاق خواب کودک را از اتاق خود مجزا کنید بهتر است مادر یا پدر در اتاق خواب کودک تا زمانی که اوبه خواب می رود حضور داشته باشند. اگر احساس می کنید کودک شما از تنها خوابیدن در اتاقش واهمه دارد، فضای اتاق را خیلی تاریک نکنید. معمولاً عروسکهای پشمالو به کودک احساس آرامش می دهد بنابراین کودک را عادت دهید تا در هنگام خواب یکی از عروسکهای خود را در آغوش گرفته و در حالیکه برای او یک قصه می خوانید به خواب برود.
