این نکات آموزشی به شما کمک می‌کنند تا به کودکتان یاد بدهید بدون ترس در اتاق خوابش بخوابد:
ـ چیدمان اتاق خواب کودک را با سلیقه کودک و متناسب با سن و سالش طراحی کنید. از کودک برای چیدمان اتاق خواب کمک بگیرید. اجازه بدهید خودش مدل تخت خواب، پرده و فرش را انتخاب کند و یا محل قرار گرفتن تخت و اسباب بازی‌ها را تعیین کند. ممکن است بعضی از خواسته‌های کودک نامعقول یا غیرعادی باشند. مهم نیست که چیدمان اتاق از نظر شما خوب نباشد. حداقل برای مدت کوتاهی اجازه بدهید اتاق خواب کودکتان آنطوری باشد که خودش علاقه دارد. هدف اصلی شما باید این باشد که کودکتان عاشق اتاق خودش بشود و از ماندن در اتاق لذت ببرد.
ـ به اندازه تخت خواب دقت کنید. بعضی از پدر و مادرها بدون توجه به نیاز کودک، او را در تخت خوابی بزرگ یا بسیار کوچک قرار می‌دهند. شاید بعضی از کودکان از داشتن تخت خواب بزرگ لذت ببرند. اما ممکن است تخت خواب بزرگ، کودک را بترساند. مناسب ترین تخت خواب برای کودکان خردسال و دبستانی، تختی است مابین تخت نوزادی و تخت نوجوان. تخت خواب‌های کودکان معمولا طراحی‌های متفاوتی مثل ماشین یا قصر دارند. مطمئن شوید که تخت خواب کودک راحت باشد. تشک مناسبی دارد و کودک دوستش داشته باشد.
ـ عادت‌های خواب جالب بسازید. نیازی نیست که عادت‌های خواب خیلی خاص و جزیی باشند اما باید برای کودک جالب و دوست داشتنی باشند. کودکتان باید مشتاق انجام دادن آنها باشد و شب‌هایش خاطره‌انگیز و متفاوت باشند. مثلا ممکن است خواندن یک کتاب مورد علاقه در محل خاصی از اتاق خواب برای کودکتان بسیار جالب باشد یا دوش گرفتن، گوش کردن به یک موزیک و خوردن یک خوراکی موردعلاقه و سپس مسواک زدن به همراه آواز خواندن، دعا کردن، حرف زدن درباره اتفاقات روزانه و آداب بوسیدن و به آغوش گرفتن همگی می‌توانند بخشی از عادات خواب کودک شما باشند. حتما آداب خوابیدن را رعایت کنید زیرا این آداب برای کودکتان قوانین نانوشته‌ای خواهند بود که هم او را برای یک خواب آرام و بدون ترس آماده می‌کند و هم او را کودکی قانونمدار می‌کند.
ـ به طور معمول یک دوش آب گرم، کودک را برای خواب آرام آماده می‌کند. اما اگر احساس می‌کنید بعد از دوش گرفتن کودکتان پرانرژی و هشیار می‌شود این عادت خاص را کنار بگذارید.
ـ در اتاق خواب کودک نخوابید و اگر کنارش دراز می‌کشید بعد از مدت کوتاهی بلند شوید. کودک نباید تصور کند که همیشه یک نفر باید در کنار او خوابیده باشد. یکی از دلایل ترس‌های شبانه کودکان این است که آنها ابتدا در آغوش پدر یا مادر به خواب می‌روند اما بعد در خواب احساس می‌کنند تنها مانده‌اند.
ـ برای کودک قانون تعیین کنید و انتظارات معقول داشته باشید. به او بگویید «امشب تو اتاقت می‌خوابی و هیچ عذر و بهانه‌ای قبول نیست». این روش بسیار کمک کننده است. مثلا یادآوری کنید که او دیگر به مهد کودک می‌رود و شما از او توقع دارید تا هر شب در اتاق خوابش بخوابد زیرا همه کودکان در این سن از پدر و مادر شان جدا می‌شوند و تنهایی می‌خوابند. بگویید«برای یک کودک چهار ساله این یک امتیاز خاصه که خودش تنهایی بخوابه و حالا که اینقدر بزرگ شدی می‌تونی به یکی از عروسکات اجازه بدی تا کنارت بخوابه و تو مراقبش باشی.»
ـ در برابر گریه و زاری کودک تسلیم نشوید. اگر کودکتان گریه یا التماس کند و شما هم تسلیم شوید او برنده می‌شود. به او بگویید شما برای بوسیدن، به آغوش گرفتن و بحث و خواهش تمنای بیشتر بی‌حوصله و خسته هستید. اگر کودکتان به اتاقش بر نگشت بدون بحث او را به اتاقش ببرید. ضعف نشان ندهید و تسلیم نشوید. مطمئن باشید هر بار که تسلیم شوید او را برای حربه‌های بعدی آماده می‌کنید.
ـ حتی اگر خسته هستید و یا غرق خوابید، بلند شوید و کودک را به اتاق خودش بازگردانید. قانون را یادآوری کنید«تو باید تو اتاق خودت بخوابی». باید به خودتان، همسرتان و کودک کمی سختی بدهید. اگر چند شب روی قواعد خواب پافشاری کنید خواهید دید کودکتان چگونه برای خوابیدن استقلال پیدا می‌کند.
جذابیت و آرامش فراهم کنید
ـ میتوانید یک ماهی قرمز در اتاق کودک بگذارید و به او تلقین کنید در اتاقش تنها نیست.
ـ یک عروسک خرسی «مامان» یا «بابا» تهیه کنید و به او بگویید آنها مراقبش هستند.
ـ پتو و ملحفه‌های زیبا تهیه کنید. اجازه بدهید کودک خودش پتویش را انتخاب کند.
ـ برای شروع یک هدیه در نظر بگیرید. مثلا برایش یک مسواک جدید بخرید. اگر او توانست یک شب را تنها در اتاقش بخوابد صبح روز بعد یک جایزه کوچک به او بدهید.
ـ یک مهمانی خواب برگزار کنید. به اتاق خواب کودک بروید و در اتاقش قبل از خواب همگی یک خوراکی خوشمزه بخورید یا باهم آواز بخوانید. اجازه بدهید تا کودک در شب با اتاقش آشنا شود.
ـ حتما قبل از خواب کودک را کمی به آغوش بگیرید و با جملات مثبت و تأکیدی آرامش کنید. ترس‌ها را از کودک دور کنید و یادآوری کنید که پدر و مادرش مراقب و محافظ او هستند و شبها به اندازه روزها خوب و آرامش بخش هستند.
|
|
فریبا 1394/01/25 - 10:01 |
|
مامانا شما از کی بچه هاتون رو تنها تو اتاق خودش خوابوندید.؟پسر من 14 ماه و نیمه هست.حدود دو ماه میشه ک توی تخت خودش میخوابه و من تو اتاقش پایین تختش بنظر شما از کی میتونم تنهاش بذارم؟البته اتاقهامون نزدیک هم هست و اگه بیدارشه صداشو میشنوم
|
|
|
|
mahd portal 1394/06/20 - 05:23 |
|
خیلی خوب بود ، واقعا جدا کردن کودک از والدین شده یک مشکل اساسی که با یک مقدار غفلت کودک مجدد مخالفت میکنه با جدا خوابیدن
|
|
|
|
مهرسا 1394/06/22 - 09:20 |
|
@فریبا
من پسرم تا 5 سالگی ولم نمیکرد و همیشه میومد پیشم میخوابید. فکر کنم ترس از تنهایی داشت. ولی منم زیاد مجبورش نمیکردم جدا بخوابه. |
|
|
|
شمیم پاشازاده 1394/06/22 - 10:39 |
|
ممنونم خیلی مطلب خوبی بود
یک مقدار همت میخواد و برنامه ریزی |
|
|
|
حوا 1394/07/13 - 04:59 |
|
من پسرمو از سه سالگی اتاقشو جدا کردم اما بعذ از بدنیا اومدن برادرش مدام بهانه میگیره پیش ما بخوابه و نصف شب میبینم اومده تو اتاق ما خوابیده... منم اروم بهش میگم باید بری اتاقت ...اما ترس و وابستگی شدیدی داره
|
|
|
|
یکی از اعضای سایت 1394/07/23 - 15:38 |
|
من پسرم هشت سالشه وبه دلیل مشکلاتی که اتاقش نداره یعنی زمستونا بخبری نداره وتابستونا کولر مجبور یم پیش خودمون باشه والانم که میخوایم جداش کنیم خیلی سخته وقبول نمیکنه
|
|
|
|
گیسو 1394/07/23 - 19:52 |
|
از روز دهم به بعد تخت خواب فرزندانم را جدا کردم و هنگام شیر دادن به اتاق پزیرایی میرفتم و نشسته به انها شیر میدادم و بعد سر جای خودشان می خوابیدن به همین خاطر از نوزادی به تخت و اتاق خود عادت داشتن و هیچ گاه دچار مشکل نشدم
تنها سختی دادن شیر شبانه بود که باید براش وقت و انرژی میذاشتم و بی خوابی تحمل میکردم ولی با وجود سختی که داشت خیلی از این روش راضی هستم |
|
|
|
طیبه رستگار 1394/07/23 - 20:25 |
|
من پسرمو از یک سالگی جداش کردم خیلی راضیم به نظر من بهترین سن برای جدا کردن اتاق بچه ها یک تا دو سالگیه
|
|
|
|
پروانه 1394/07/23 - 21:18 |
|
من کودکم را 2 سالگی جایش را جدا کردم یه کم سخته اما حالا که 3 سالو نیمه هست خیلی راحت به مهد میره واصلا از روز اول بهانه نگرفت
|
|
|
|
پانیا 1394/08/02 - 08:08 |
|
سلام ، من یه دختر 5 ساله دارم ک تو سن 2سالگی
|
|
|
|
المیرا 1394/08/03 - 11:11 |
|
سلام من دخترم 5سالشه هنوز پیش خودم میخوابه نمیدونم چکار کنم هر روشی هم به کار بردم موفق نشدم جداش کنم به نظر شما چکار. کنم؟
|
|
|
|
سلام 1394/08/07 - 11:27 |
|
من دخترم رواز سه ماهگی جداش کردم ووقتی که بیدارمیشه شیرمیخوادمن میرم پیشش یکم سخته ولی بعدش خیلی خوبه الان سه سال ونیم داره داداشش هم ده ماهشه واز این کارراضیم حتی دخترم هم احساس نارضایتی نداره
|
|
|
|
هانیه 1394/08/16 - 23:26 |
|
من توی یه برنامه ای از خانم نیلچی زاده شنیدم بهترین سن جدایی کودک ۱۸ ماهگی هست, دخترم رو از ۱۸ ماهگی جدا کردم و الان که ۶ ساله اس تا الان هیچ مشکلی از این بابت باهاش نداشتم, با خواهر یکسالش با هم توی اتاق خودشون میخوابن.
|
|
|
|
فاطمه 1394/08/19 - 19:42 |
|
سلام،من دختر اولم رو از 4ماهگی تو اتاق خودش خوابوندم،ابتدا در طی روز برای خواب های عادیش میگذاشتمش تو تختش،وقتی بیدارمیشد بامحیط تخت آشنا میشد،کم کم عادت کرد و بعد هم شبها راحت خوابید.دختر دومم رو از 8ماهگی جدا کردم واون هم راحت پذیرفت.به نظرم هرچه زودتر از اتاق مادر جدا بشن،پذیرشش براشون راحتتره و زودتر قانون رو درک میکنن،هرچه بزرگتر بشن جدایی سخت تره.مسلما خواب مادر اونقدر عمیق نیست که صدای کودک رو نشنوه.اوایل سخت بو د که بر ای هربار شیردهی بر م تو اتاق دیگه،ولی نتیجه چیزی بود که به زحمتش میارزید
|
|
