ایجاد محبت و عشق را باید از مراحل ساده، بسیط و عاطفی شروع کرد و در مراحل بعدی با بصیرت و شناخت بیشتر، آن را تعمیق داد، تا آنجا که «حب»، جزء سرشت انسان گردد و «محبت اهل بیت»، جزء دین یک مسلمان و شیعه در آید و «هل الدین الا الحب»؟ برای این کار، باید زمینه های روحی و آمادگیهای قبلی افراد را در نظر گرفت، و الا محبت اهل بیت به دلهای غیر مستعد و غیر آماده نمی چسبد، آنچنان که کاشی به دیوار کاهگلی نمی چسبد. گاهی هم باید موانع را زدود، هم چنانکه در لحیم کاری، ابتدا با سنباده و مواد دیگر، چربیها، آلودگیها و جرمها را از محل می زدایند، تا لحیم، بچسبد و جوش بخورد.
راههای مختلفی برای این مهم پیشنهاد می شود که چند مورد اشاره می کنیم:
استفاده از علاقه به محبوبیت
هر کس دوست دارد مورد علاقه و محبت دیگران باشد و مورد توجه قرار گیرد. در جذب افراد، اظهار علاقه، خیلی مؤثر است. بخصوص آن طرفی که انسان مورد علاقه او باشد اگر شخصیتی معروف، مهم و معتبر باشد، مورد رغبت بیشتری است. تاچه رسد به اینکه آن طرف، خدا، رسول و ائمه (علیهم السلام) باشند. باید چنین القاء کرد که رشته محبت و علقه ولایی با اهل بیت، موجب می شود انسان محبوب خدا و رسول گردد و چه موهبتی بالاتر از این؟
طرح این مسئله که ائمه، دوستدارانشان را دوست دارند، ایجاد محبت می کند.
بیان فضیلت حب آل پیامبر (ص)
فعال ساختن کانال تبلیغ محبت اهل بیت، در جذب دیگران اثر دارد. گفتن و مطرح کردن مؤثر است. به عنوان یک دستور کار، باید فضیلت، آثار و برکات محبت اهل بیت را به صورت پیوسته طرح کرد. به هر حال در عده ای اثر می گذارد و مردم به دنبال یک موج تبلیغاتی در رسانه ها یا مراکز فرهنگی، به سمت و سویی گرایش می یابند. در این باره، احادیث فراوان است. به عنوان نمونه: پیامبر اکرم (ص) فرمود:«…» هرکس با محبت آل محمد از دنیا برود، شهید مرده است، آمرزیده می شود، با توبه از دنیا رفته است، با ایمان کامل مرده است، فرشته مرگ او را به بهشت بشارت می دهد. از قبر او دو در گشوده می شود به روی بهشت، خداوند قبر او را مزار فرشتگان رحمت قرار می دهد. »
طرح نیازمندی انسان به این محبت و بهره مندی از آن
انسان معمولا مجذوب کسی یا جایی می شود که گره از کار او بگشاید و بهره برساند. در رابطه های اجتماعی افراد، به وضوح این مساله دیده می شود. در زندگی ممتد و مستمر ما که تا آخرت ادامه می یابد، کجاها گیر می کنیم و نیاز به کمک داریم؟ هنگام مرگ، در برزخ، در رستاخیز، هنگام عبور از صراط و… به کارسازی محبت اهل بیت آگاه می شویم. در این زمینه هم حدیث بسیار است. از جمله این حدیث مشهور رسول خدا (ص): « محبت من و خاندانم در هفت جا، که هول و هراس آنها عظیم است، سود می بخشد: هنگام مرگ، در قبر، هنگام رستاخیز، هنگام گرفتن نامه اعمال، وقت حساب، کنار میزان و سنجیش اعمال و هنگام عبور از صراط. «
ارزش جلوه دادن محبت اهل بیت (علیهم السلام)
وقتی کاری مورد تقدیر و تشویق قرار می گیرد و به عنوان «الگو» مطرح می شود، در دیگران هم جذبه و کشش ایجاد می کند. ارزشگزاران جامعه، مسؤولان فرهنگی هنری، برگزارکنندگان مسابقات و جایزه دهندگان، اینها همه نقش دارند. وقتی کسی به خاطر شعر گفتن یا قصه نوشتن یا کتاب خواندن در مورد ائمه (علیهم السلام) تشویق شود، هم محبت پیدا می کند و هم به خاطر این پیوند، احساس عزت و سربلندی دارد. چون می داند که این کیف، چادر، کتاب و جایزه رابه خاطر این موضوع، جایزه گرفته است.
وقتی از جوانها می پرسند: در باره چه چیزی، شعر می گویید؟ اغلب می گویند:عشق، بهار، دوستی، زندگی، گل، بلبل و… وقتی پرسیده می شود: چه کتابهایی می خوانید؟ می گویند: رمان، کتابهای علمی، داستانهای تخیلی و… گویا سختشان است بگویند: که در باره خدا و نماز و ائمه (علیهم السلام) شعر می گوییم. یا کتابهای مربوط به اهل بیت و کتب دینی می خوانیم. چون از این جهت مورد تشویق قرار نمی گیرند، باید شرایطی پیش آورد که اگر کسی در باره اهل بیت، شعر گفت، شعر حفظ کرد، حدیث حفظ کرد، کتاب خواند، قصه نوشت، فیلم ساخت، تابلوی هنری کشید، یا حتی نام ائمه را داشت یا نام اهل بیت را روی فرزند خود گذاشت، احساس افتخار و سربلندی کند و این را ارزش احساس کند و ارزش تلقی کند.
مهر تو را به عالم امکان نمی دهم این گنج، پربهاست، من ارزان نمی دهم
وقتی از رسانه ها، تلویزیون، مسابقات و گزارشها «الگو» معرفی می شود، این، تاثیرگذار است. امام صادق (ع) فرمود: «یا معشر الشیعة!… علموا اولادکم شعر العبدی فانه علی دین الله.» ای گروه شیعه! به فرزندانتان شعر «عبدی » را بیاموزید، چرا که او بر آیین خداست. این تشویق امام صادق (ع) که شیعیان شعر «عبدی کوفی » را به بچه هایشان یاد بدهند، بزرگترین «تشویق » است و « الگودهی » است. معلمان در این مسائل، خیلی می توانند خط دهی داشته باشند و به گرایشها و الگوگیریهای نوجوانان جهت بدهند. حتی اگر یک دختر و پسر غیر متعهد، به خاطر این که اسمشان مهدی یا زینب و فاطمه است، جایزه بگیرند، همین تاثیر ضمنی ایجاد محبت می کند.
تعظیم و تکریم
جوانان، به خاطر حالت الگوگیری از مربیان، حتی از حالات و رفتار آنها هم سرمشق و نکته می گیرند. نحوه برخورد مربیان با اهل بیت در حضور فرزندان، و شاگردان و جوانان، به آنان هم یاد می دهد. نام ائمه (علیهم السلام) را با تکریم و احترام یاد کردن، همراه اسمشان سلام و صلوات فرستادن، به احترام نام امام زمان (عج) برخاستن و دست بر سرنهادن، روز میلاد ائمه را جشن گرفتن و بزرگ داشتن، روز وفاتشان حریم نگهداشتن و حرفهای خنده دار و برخوردهای شاد نداشتن و در غم و اندوهشان حالت غم داشتن، تاثیرگذار است زیرا کوچکترها به بزرگترها نگاه می کنند.
این حالت، خصلت شیعه است:« شیعیان ما از افزوده سرشت ما خلق شده اند، با شادی ما شاد می شوند و با اندوه ما غمگین می شوند. » حتی کیفیت نام بردن و لحن ما در این مساله، مؤثر است . طبعا زبان و بیان خاص مربوط به نوجوانان و جوانان، چه در سخن و چه در نوشته ها باید مراعات شود و افق فکر و سطح کودکان در نظر گرفته شود، چه در برنامه های رادیویی و تلویزیونی، چه در صبحگاهها و مراسم جشن و عزا در خانه ها، مدارس، مساجد و هیئتها.
