آشنایی کودکانمان با پیامبران و امامان
یکی از مهم ترین مقاصد تعلیم و تربیت دینی در دوره ی ابتدایی ، ایجاد علاقه مندی و محبت نسبت به اولیای دین است تا از این طریق ، راه و روش زندگی شان در کودک اثر گذارده و همچون سرمشق تلقی شود.
ممکن است شما بخواهید در معرفی پیامبران و امامان ، بیشتر به جنبه ی تقدس و احترام معنوی آنان توجه بیشتری داشته و سعی در شناساندن آن ها بعنوان افرادی برجسته و مرتبط با دستگاه غیب و ملکوت داشته باشید. به همین جهت کرامات و معجزات آنان را بیان کنید. اما باید متذکرشد که این شیوه ، برای کودکان ،مناسب نیست . امامان، باید سرمشق عملی انسان ها باشند . بدین ترتیب مناسب است به زندگی روزمره و سیره ی عملی آنان در زندگی ، توجه و در این باره جستجو شود و از مکارم اخلاق و فضیلت ها و خدمات آنان ، متناسب با سنین کودکان شاهد آورده شود. خوب است بتوانیم پیشوایان مذهبی را همان گونه که بوده اند، با شرح مهربانی ها ، دلسوزی هاو رفتارها و اخلاق کریمانه شان ، بزرگ و عالیقدر معرفی کنیم . شرکت در مراسم جشن که برای ولادت آن ها گرفته می شود و حتی مراسمات ویژه ی شهادت خود به خود ، این علاقه ی قلبی را در آنان حاصل میکند. فراهم کردن زمینه های لازم برای دستیابی کودکان به این نتیجه که آنان در زندگی خویش به افراد کمک کرده و سعی داشته اند مردم را از گرفتاری ها نجات بخشند؛ این که با زیر دستان خود مهربان و با آنان صمیمی بوده اند ؛ این که دانا و اهل علم و فضیلت بوده اند ؛ با مردم برخوردی سازنده و از روی عطوفت و مهرورزی داشته اند؛ این که با کودکان مهربان بوده اند ؛ پر تلاش ، فعال و با پشتکار بوده اندو... می تواند در تلقی کودکان نسبت به ائمه ی دین ، تاثیر مثبت بگذارد.
همه ی این آموزه ها بهتر است به بیان صورت داستان های واقعی از زندگی ایشان مطرح شود. و بهترین زمان برای بیان این داستان ها شب هنگام قبل از خوابیدن کودک است.