فرزند یکساله ام بسیار کنجکاو است و گاهی برای خود خطر ایجاد می کند. با او چگونه رفتار کنم ؟
ج : کنجکاوی کودک در این سن طبیعی است. او دیگر در سنی نیست که مانند عروسک در دست شما باشد. او در این سن، شوق کشف کردن دارد و همین شوق ممکن است خطرهایی را برایش پدید آورد؛ بنابر این، باید مراقب خطرها (اشیایی که به راحتی واژگون می شوند، پله ها، پنجره های بدون حفاظ)، ظرف های غذای داغ در روی اجاق، اشیای کوچک مانند دگمه، مهره، سکه، فندق، بادام و ...، داروها، اجسام تیز، پریزهای برق، درهای خروجی، ابزار برقی، استخر، شیشه های شکسته، مواد سمی و ...) باشید.
مراقبت شما از کودک نباید با هراس در چهره همراه باشد. مراقبت شدید همراه با ترس و دلهره، از او، کودکی ترسو و وابسته خواهد ساخت.
اجازه دهید به وسایلی که خطرناک نیستند و به او صدمه نمی زنند، دست بزند تا کنجکاوی‌اش ارضا شود. هنگامی که فرزند شما می خواهد کار خطرناکی (کشیدن سیم برق، دست زدن به ظرف داغ، هل دادن میز و ...) را انجام دهد، گفتن نه یا نکن با لحنی خصمانه فایده ندارد. در این موقعیت، به سمت او بروید؛ کودک را به قسمت دیگری از اتاق ببرید و قاطعانه بگویید نکن تا بفهمد معنای حرف شما چیست و بی درنگ اسباب بازی مورد علاقه‌اش یا وسیله ای را که برایش جالب است و خطری هم ندارد، در اختیارش قرار دهید و بدین وسیله حواسش را پرت کنید. کودک در این سن بسیار زود حواسش پرت می شود و این، کمک بزرگی به مادر است.
اگر به کار خطرناکی چون فرو کردن میخ در پریز برق و امثال آن دست زد، ضربه ای آرام به پشت دستش، از نهی کلامی موثرتر است و پیام روشن تری به او می دهد.
در صورت اصرار بر کار خطرناک، بهترین تنبیه او، محرومیت موقت است. او را یک یا دو دقیقه روی صندلی بنشانید و کنارش بایستید و پس از اتمام محرومیت رهایش سازید.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
