در شریعت نورانی و مقدس اسلام احترام و ارزش زیادی برای مادران بالاخص مادرانی که نوزادنشان را به وسیله ی شیر خود تغذیه می کنند قایل شده و اجرا فراوانی که آمرزش گناهان مادر یکی از آن هاست برای ایشان در نظر گرفته شده است.
اهمیت این مسئله در نزد خداوند تبارک و تعالی و سازنده ی اصلی سیستم پیچیده ی بدن انسان به حدی است که در کتاب آسمانی ما مسلمانان – قرآن کریم – به کرات درباره ی آن سخن گفته شده و توصیه هایی فرموده است. ما در این مجال کوتاه به بیان مختصری از این سفارشات و دستورات کفایت می کنیم و از خداوند تعالی می خواهی که توفیق عمل به این فرامین نورانی را به همه ی مادران بزرگوار عنایت فرماید :
قرآن کریم، سوره ی احقاف، آیه ی 15 / سوره ی طلاق، آیه ی 6 و سوره ی بقره، آیه ی 233 : «و مادرانی که بخواهند شیر دادن به فرزندان خود را کامل سازند، دو سال تمام شیرشان بدهند.»
پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم ) :
* «برای کودک، شیری بهتر از شیر مادرش نیست.»
امام علی (علیه السلام) :
* «بنگرید که چه کسی فرزندان شما را شیر می دهد زیرا کودک بار (سرشت صاحب) شیر رشد می کند».
امام علی (علیه السلام) :
«کودکان خود را از شیر زنان بدکاره و دیوانه دور نگه دارید زیرا شیر اثر می گذارد».
زن شیرده در صورت، سیرت، سعادت و شقاوت کودک نقش اساسی دارد.
هنگامی که ابوالمعالی (مشهور به امام الحرمین) کودک شیر خواره ای بود، روزی گریه می کرد و آرام نمی گرفت. پدرش در این هنگام دید که زنی از همسایگان، برای آرام کردن کودک، سینهی خود را در دهان او گذاشت و کودک پس از خوردن کمی شیر آرام گرفت.
پدر ابوالمعالی از این کار آن چنان ناراحت شد که کودک را از آغوش زن گرفت و سرش را به طرف پایین قرار داد که هر چه شیر خورده بود، بازگرداند. آنگاه گفت : «مرگ فرزندم برایم آسانتر است از اینکه زنده بماند و ببینم که طبیعت کودکم آمیخته با شیر زنی (مجهول الهویه) شود که او را نمی شناسم.»
از این رو اسلام تاکید دارد که هنگام شیر دادن به نوزاد، مادر با آرامش و به دور از اظطراب و استرس و در شرایط مناسب قرار گیرد. بنابراین بهتر است که در هنگام شیر دادن، موارد زیر رعایت شود : 1- مادر رو به قبله باشد. 2- در مکان غصبی نباشد. 3- با طهارت و وضو باشد تا فرزند سعادتمند دنیا و آخرت قرار گیرد.
زبانش مدام در حال ذکر و تلاوت قرآن و دعا باشد و از سخن چینی و غیبت به طور جدی پرهیز و دوری کند. 5- شیر مادر باید از راه پاک و حلال باشد و هر لقمه ای را نخورد.
(زیباترین هدیه، 150-148)
