همان گونه اضطراب مفید وجود دارد، ترس مفید نیز هست. لازم است کودک در سطح معینی ترس داشته باشد؛ برای مثال، خوب است تا حدی از غریبه ها بترسد تا به هر کسی اعتماد نکند؛ تا حدی از آب بترسد تا خود را داخل استخر نیندازد؛ از جاده و خیابان بترسد تا خطری برای خود ایجاد نکند؛ از خدای بزرگ بترسد تا گناه نکند و ... .
برخی والدین برای مصون ماندن کودکان از خطرها، آنان را بیش از حد می ترسانند که نتیجة خوبی ندارد. کودکی که به شدت از آب و استخر ترسانده شود، به احتمال زیاد در آینده نیز به سمت استخر و دریا نمی رود و از شنا، این ورزش خوب، محروم خواهد شد. کودکی که به شدت از غریبه ها ترسانده می شود، به هیچ کسی اعتماد نخواهد کرد که این مطلوب نیست؛ افزون بر این که ترس از غریبه ها او را می آزارد.
هیچ گاه فرزندتان را از خدای بزرگ و مهربان به شدت نترسانید؛ چرا که تصویری نامطلوب از او در ذهن آنان نقش خواهد بست و خدای مهربان و رووفی که در جای جای زندگی اش بدو نیاز دارد، جایگاهش را از دست خواهد داد.
برگرفته از سخنان استاد دهنوی
