درست در زمانی که کودک شما سینه خیز رفتن را یا د بگیرد اشتباهات مکرر و بی اندازه ی او شروع خواهد شد که در حقیقت علت اصلی آن بی تجربگی و عدم آگاهی از روش های صحیح است.
کودک در این سن بسیار کنجکاو و پر انرژی است و تمام وقت خود را صرف کشف اسرار جدید می کند. دقیقاً به همین خاطر است که کفش ها و دمپایی ها را می چشد، محتویات کشوها و کمدها را بیرون می ریزد. روزنامه ها و کتاب ها را پاره می کند، غذایش را به سر و صورت و در و دیوار می مالد و اتفاقاً بسیاری از اشیاء گمشده ی شما را از گوشه و کنار خانه پیدا می کند !
این ها همه، تلاش های بی وقفه ای برای کسب مهارت های جدید است. او را به خاطر دسته گل هایی که به آب می دهد تنبیه و سرزنش نکنید. زیرا او فقط به غریزه ی خود عمل کرده است، بلکه فقط محیط را برای فعالیت او آماده کنید و موارد مهم را با ملایمت اما مکرر به او یاد اوری کنید. به یاد داشته باشید که مشغله ی او در این مقطع سنی به قدری زیاد است که تمام توصیه های شما را در اسرع وقت انجام نخواهد داد، بنابراین از تکرار دوستانه ی توصیه خسته و عصبانی نشوید.
تنبیه و اعمال خشونت در این سن نه تنها بهبود اوضاع کمکی نمی کند، بلکه ممکن است او را برای تکرار اشتباهاتش تحریک کند و از همین ابتدا حس لجبازی کردن را در او ایجاد می کند.
در حقیقت تنبیه به معنای واقعی کلمه برای کودکان این مقطع سنی عبارت است از :
* تذکر مفید و دوستانه همراه با تکرار و یاد آوری.
* آموزش روش های صحیح، ترجیحاً به شیوه ی غیر مستقیم و بدو امر و نهی مکرر.
* منحرف کردن ذهن کودک از کار اشتباه به وسیله ی سرگرم کردن او با انجام یک فعالیت مناسب.
* دادن یک اسباب بازی مناسب به کودک برای گرفتن شیی نامناسب و خطرناک از او.
نکته :
در سنین بین 6 تا 12 ماهگی هنز اعمال جدیت و مقاومت در برابر کودک موضوعیت و کاربرد ندارد؛ زیرا کودک در این سن قادر به درک پیام موجود در این روش های تربیتی نمی باشد.
