داشتن احساس امنیت در محیط مدرسه برای کودک شما نیازی اساسی و بسیار مهم می باشد. به طور طبیعی یک کودک 5 ساله، مسایل مربوط به محیط مدرسه را کاملاً با محیط منزل مقایسه می کند. به ویژه اگر آن مسایل به نوعی با مسایل منزل مشابهت داشته باشد. برای او بسیار مهم است که اموال شخصی و آنچه نسبت به آن حس مالکیت دارد کاملاً محفوظ و در امان باشد و اگر یکی از وسایلش گم شود، به شدت ناراحت خواهد شد. (که البته این اتفاق به علت پایین بودن دقت و تمرکز کودک زیاد پیش می آید.) برای پیشگیری از گم شدن وسایل کودکتان و جلوگیری از ایجاد اضطراب و عصبانیت در او بر روی تمام وسایل اسم و فامیلش را بنویسید.
نکته ی بسیار مهم دیگر این است که فرزندتان در طی ساعاتی که در مدرسه به سر می برد نیازمند است که از بابت شما و محیط خانه کاملاً مطمئن و آسوده خاطر باشد. اغلب کودکان مخصوصاً آنانی که در محیط خانوادگی متشنج و پر التهاب پرورش یافته اند، حداقل در هفته های و ماه های آغاز سال تحصیلی نگران والدین و روابط آنها هستند. چنین کودکی در ساعات مربوط به درس یا تفریح ذهن خود را بر روی این دغدغه ها متمرکز می کند :
* نکند پدر و مادرم مشاجره و دعوا کنند.
* شاید مادر به دنبال دعوا خانه را ترک کرده باشد.
* اگر مادر در خانه نباشد من بعد از تعطیل شدن به کجا بروم.
* نکند کار پدر و مادر به طلاق و جدایی بکشد.
* در آن صورت تکلیف من، خواهر و برادرم چه می شود و ...
مشابه این وضعیت در مورد کودکانی که یکی از والدین آنها بیمار یا بستری است نیز صدق می کند. تمام این نگرانی ها و افکار مغشوش باعث می شوند، کودکان در محیط مدرسه احساس ناامنی کرده و آرامش لازم برای فراگیری دروس و هم چنین نشاط و شادابی خود را از دست بدهد. برای پیشگیری از بروز چنین وضعیتی خوبست که موارد زیر را مودر توجه قرار دهید :
* اختلافات و مشاجرات بین خود و همسرتان را در حضور کودک مطرح نکنید.
* او را مطمئن کنید که پدرش را دوست دارید. (این مسئولیت بر عهده ی پدر نیز می باشد.)
* در سخت ترین شرایط خانوادگی بکوشید محیط عاطفی خانواده را – حداقل در حضور کودک گرم و صمیمی جلوه دهید.
* تا حد امکان طوری برنامه ریزی کنید که پیش از بازگشت کودکتان به منزل در خانه باشید. توجه داشته باشید که مواجه شدن با یک خانه ی ساکت و خالی در بدو ورود، کودکتان را وحشت زده می کند.
* اگر مجبور هستید که در هنگام بازگشت فرزندتان به خانه در خارج از منزل به سر برید حتماً با شخص قابل اعتمادی هماهنگ کنید که در آن ساعت در منزلتان منتظر کودک باشد و از او استقبال کند.
* معلم را به عنوان شخصی دلسوز، مهربان و قابل اعتماد به فرزندتان معرفی کرده و هرگز از شخصیت معلم به عنوان ابزاری تهدید کودک استفاده نکنید.
* ویژگی های جسمی و روانی خاص کودکتان را با مسئولین دبستان و معلم او در میان بگذارید.
* در صورت مشاهده ی هر گونه نقص با اشکال در عملکرد معلم و سایر مسئولین مدرسه، مسئله را با خود آنان مطرح کنید و از انتقال موضوع به فرزندتان جداً خودداری کنید.
نکته : انتقاد و ایراد گرفتن از معلم، مدیر، ناظم و ... در حضور کودک او را نسبت به این افراد، بی اعتماد ساخته و او را به طور ناخود آگاه به اتخاذ موضع دفاعی یا حتی تهاجمی در مقابل آنان وادار می کند.
ایجاد چنین وضعیتی علاوه بر مختل کردن کار معلم و سایر مسئولین مدرسه، بر امنیت روانی فرزندتان نیاز آسیب جدی وارد می آورد که یکی از مهم ترین عوارضی آن بیزاری از مدرسه و عقب ماندگی تحصیلی کودکتان می باشد.
