عدم توانایی و وابستگی به خانواده و نداشتن قابلیت در پذیرش رابطه های اجتماعی و مسئولیت فردی و اجتماعی، سبب رفتارهای خشونت آمیز در افراد میشود.
اصولاً یکی از مشخصات رابطه وابسته، خشونت است. مثلاً هنگامی که به فردی می گوییم تو وابسته ای، با انکار می گوید نه! من مرتباً با مادرم اختلاف و دعوا دارم. اینکه با مادرش دعوا دارد، یکی از دلایل وابستگی به مادرش است چرا که در این رابطه وابسته ای از مادر انتظاراتی دارد و چون به وی اجازه رشد داده نشده، بنابراین تمام وجودش پر از نیازهای غریزی است و انتظاراتش بی کران است. او از مادرش چیزی را می خواهد که وی نمی تواند انجام بدهد. حال گیرم آن چیزی که می خواهد توجه یا مهر و محبت بیش از حد و یا مهر و محبت انحصاری باشد. وقتی که ناکام شد، پاسخ وی خشونت است. حال فرض کنید، بچه اول یک خانواده وابسته پرورش یافته و بعداً بچه دوم می آید. به هر حال پنجاه درصد توجه را بچه اول از دست خواهد داد. اگر پدر و مادری توانایی این را داشته باشند که به وی آموزش دهند که زندگی اجتماعی، عرصه مشارکت است، یعنی سهم تو نصف توجه است نه تمامی آن، کودکی مستقل و مسئولیت پذیر به بار خواهند آورد. وقتی این مسئله را به تمامی جامعه تسری بدهیم، متوجه می شویم که یک جامعه ناتوان و مسئولیت ناپذیر و ناکارا (غیرمولد)، همواره خشونت را در درون خودش می پرورد
