دستور العمل هایی برای پیشگیری از بد خلق شدن کودک

* ساعاتی از روز را به بازی با کودک و سرگرم کردن او اختصاص دهید.

* به شرایط تغذیه ای او و مخصوصاً به موقع غذا خوردنش توجه کنید؛ زیرا بسیاری از کودکان و حتی بزرگسالان در اثر فشار گرسنگی و عدم تسکین آن به دلیل سرگرم بودن یا مشغله ی زیاد دچار التهاب عصبی و تند خویی می شوند.

نکته : چنانچه وضعیت بالا به صورت مداوم در زندگی فرد تکرار شود به تدریج عادت ثانویه ی تند خویی در فرد تثبیت شده و در مراحل بعدی حتی بدون وجود علت اصلی (گرسنگی و کاهش میزان مواد غذایی در خون) این رفتا سوء تکرار می شود.

* اسباب بازی و وسایل سرگرم کننده ی مناسب را به اندازه ی کافی و به تعداد لازم در اختیار کودک قرار دهید تا به این وسیله حس کاوشگری او ارضاء شود و کمتر به سراغ وسایل دیگر بیاید.

* جز در هنگام ضرورت در فعالیت های شخصی او دخالت نکنید و او را به حال خود بگذارید تا احساس آزادی کند.

* هر نوع امر، نهی و آموزش را با شادی و خنده توام سازید.

* شما و همسرتان یک روش تربیتی واحد را در مورد او اعمال کنید و اختلاف نظرتان را دور از چشم کودک به تفاهم و توافق تبدیل کنید.

نکته : هر نوع درگیری لفظی یا عملی شما در رابطه با ترتیب کودک منجر به بلا تکلیفی و سر درگمی او خواهد شد. در نهایت او به هر دوی شما بی اعتماد شده و خود مربی دیگری را برای الگو برداری انتخاب خواهد کرد. اشتباه نکنید ... این عارضه فقط مربوط به شروع نوجوانی نیست او از همین حالا در معرض چنین خطری قرار داد.

* تا حد امکان او را از علاقه و محبتتان نسبت به او مطمئن سازید. به او بفهمانید که علاقه ی شما به او بی قید و شرط است و در صورت ارتکاب اشتباه از او متنفر نمی شوید. اگرچه مجبور باشید با او جدی تر رفتار کنید.

* او را بیش از حد محدود نکنید، آزادی و استقلال را در حد مجاز به او هدیه کنید. در این صورت او برای دستیابی به حق طبیعی خود به زور متوسل نخواهد شد.

* مسائل مفید و ضروری را با بردباری و خوشرویی بارها و بارها یاد آوری کنید.

* همواره به یاد داشته باشید که اگر یک بار به خواسته ی غیر منطقی او – مخصوصاً اگر با لحنی غیر منطقی نظیر گریه و لجبازی بیان می شود – عمل کنید او بلافاصله راه غلبه بر شما را کشف کرده و به خاطر می سپارد تا در موقعیت های مناسب از این شیوه ی غلط، اما ثمر بخش بر علیه مقاومت شما استفاده کند.

نکته : نه ... اشتباه نکنید !

به کارگیری این شگرد زیر کانه  به هیچ وجه  نشانه ی بدجنسی کودک شما نیست بلکه بیانگر ذکاوت و تیز هوشی او می باشد.

در واقع ما برزگترها هستیم که در ابتدای راه زندگی زمینه را برای سوء استفاده ی کودک از استعدادهای خدادادیش فراهم می کنیم !