افکار پریشانی را که نسبت به همسر، فرزند تازه متولد شده و شرایط خانوادگی جدید بر شما عارض میشود از خود دور سازید. نگران نباشید 99 درصد مردان جهان همین مراحل را پشت سر گذاشته اند و با موفقیت و شادابی لازم زندگی را اداره کرده و ادامه داده اند.
فراموش نکنید که انقلاب و التهاب درونی همسرتان به دلایل عبور از مراحل بسیار سخت بارداری و زایمان، وقوع تغیرات جسمانی فراوان و احساس مسئولیت بسیار زیاد در مقابل فرزند و خانواده بسیار بیشتر از شما می باشد. بنابراین او در این شرایط خاص احتیاج مبرمی به کمک، همکاری و توجه شما دارد تا با خیالی آسوده تر و اطمینان بیشتر به مراقبت از فرزندتان بپردازد و دوران نقاهت خود را نیز سپری کند.
توجه داشته باشید که این کمک و همکاری شما باید شامل جنبه های جسمی مانند همکاری در کارهای خانه و مراقبت از نوزاد و جنبه های روانی مثل شکیبایی، قدردانی، مهربانی و درک موقعیت همسرتان باشد. همچنین توجه داشته باشید که همسرتان به علت خستگی مفرط پریشانی روحی در هفه های اول پس از زایمان علیرغم میل باطنی خود، حال و حوصله ی قدردانی از زحمات شما را نداشته باشد و حتی گله و شکایت هم بکند. نگران نشوید و از کوره در نروید. این شرایط کاملاً زود گذر بوده و برعکس، اثرات مثبت و سازنده، برخورد صحیح شما در این دوران برای همیشه در زندگی و خانواده ی شما پایدار خواهد ماند. پس همچنان صبور، مهربان، مقاوم باشید و به روزهای خوبی که در پیش رو خواهید داشت بیاندیشید.
|
|
زینب 1394/01/19 - 12:53 |
|
همسر من کاسب هست خیلی کم کنار من و دخترم هست وقتی هم خونه میاد خسته است و باید استراحت کنه و به کارهای خودش تو خونه برسه ویا نهار و شام ووقت خواب و وقتی برای بازی و صحبت با فرزندم نداره البته همیشه اینجوری نیست ولی بیشتر مواقع همین اوضاع هست و خیلی کم وقت پیش میاد که با هم باشن و بر عکس همه دختر بچه ها که به پدر هاشون خیلی وابسته هستن دخترمن اینجوری نیست و اصلا حاضر نیست پیش همسرم بمونه حتی برای ساعتی کوتاه و این منو خیلی نگران کرده چیکار کنم در ضمن دخترم چند روز که پدرش رو نمیبینه خیلی هم هواشو میکنه ولی وابستگیش به من اونقدر زیاده که کلافه کرده منو از طرفی وقتی میبینم رابطه اش با پدرش اینجوریه خیلی ناراحت میشم دوست دارم بیشتر بهش وابسته باشه (دخترم 2 سال و 2 ماهش هست)
|
|
|
|
مامان سپهر 1394/01/23 - 08:28 |
|
سلام به همه مامانهای مهربون میخواستم بدونم همسر شما تو کارهای بچه هاتون چقد کمکتون میکنه ؟ هم روزهایی که تعطیلن و سرکار نمیرن و هم روزهاییکه از سرکار برگشتن.راستش تقریبا تمام کارهای پسرم بعهده منه و باباش هیچ کمکی بهم نمیکنه . من از صبح تا شب با بچه و کارهای خونه وقتم پره .( پسرم خیلی شیطون و بازیگوش هست ) . شبها هم چون پسرم خیلی شیر میخوره . همش بیدار میشم اصلا وقت استراحتی ندارم .و چون تو این شهر هیچ دوست و فامیلی ندارم تا باهاشون رفت و آمد داشته باشم احساس میکنم دارم افسردگی میگیرم. و بخاطر اینکه همسرم کمکی نمیکنه ازش خیلی دلگیر میشم و سر هر موضوعی زود از دستش عصبانی میشم . میشه از تجربیات شما کمک بگیرم؟ مرسی
|
|
