یک بررسی که در جولای ۲۰۰۴ در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد نشان داد اکثر کودکانی که در دسامبر ۱۹۹۷ بخشی از کارتون “هیولاهای جیبی” با نام لاتین Pocket Monsters را دیده بودند و ازتشنج رنج می بردند دچار صرع بوده و یا بعضی از آنها بیماری زمینه ای داشتند که ناشی از رشد تشنج بوده است؛
.jpg)
صرف نظر از اینکه آنها این برنامه را دیده یا ندیده باشند. در شماره آوریل ۲۰۰۴ مجله پزشکی اطفال، تحقیقی توسط بیمارستان کودکان و مرکز پزشکی منطقه ای سیاتل واشنگتن منتشر شد که نشان داد خطر ابتلاء به اختلال کمبود توجه در کودکانی که ۳ تا ۴ ساعت در روز تلویزیون تماشا می کنند، ۳۰ تا ۴۰ درصد بیشتر از کودکانی است که تلویزیون تماشا نمی کنند. در حالی که هیچ برنامه خاصی عهده دار این امر نبود، دکتر دیمتری کریستاکیس رهبر این مطالعه، اندیشه خود را مبنی بر اینکه سرعت تصاویر نمایش داده شده می تواند مغز کودکان را تحت تأثیر قرار دهد اعلام کرد.( وارنر ، ۲۰۰۴). یافته های پژوهشی دیگری نشان داد که تماشای حتی تنها نه دقیقه از کارتونی با ضرباهنگ سریع که صحنه هایش با سرعت تغییر می کند توسط کودکان پیش-دبستانی می تواند تاثیر منفی و آنی بر توان شناختی آنها بگذارد. با توجه به نتایج و یافته های اشاره شده، والدین، مربیان، کارشناسان و برنامه سازان کودک باید از دقت لازم و آشنایی کافی از شرایط روحی کودکان برنامه مناسب سن و شرایط کودک برای فراهم نمایند و با آگاهی از اینگونه یافته ها برنامه ریزی و سیستم های نظارتی مناسبی را برای به حداقل رساندن آسیب های احتمالی تلویزیون به کودکان، ارائه کنند.همچنین والدین باید ضمن کاهش رفتار تماشای تلویزیون کودکانشان به منظور رشد هماهنگ بخش های مختلف مغز آنها، آنها را به سایر فعالیت های حسی ، حرکتی ، ذهنی و خلاقانه فرا بخوانند.
گردآوری و ویرایش : محمد نظام
