20. ایجاد تشکّلهای هیأتی ائمه اطهار علیهم السلام و توجه به عنایات اهل بیت علیهم السلام به شیعیان
برنامه های خودجوش نوجوانان که کار گروهی انجام می دهند،مثل فعالیت هایی که در نیمه ی شعبان و برگزاری جشن دارند،یا تشکیل هیأت در محله و راه انداختن دسته ی عزاداری یا آراستن مسجد و حسینیه و تکیه و برنامه های ایستگاه های صلواتی آب و شربت و اطعام و احسان و... همه گِره زننده ی قلب نوجوانان با تشکیلات اهل بیت (علیهم السلام) است.
بچه ها زمینه های روحی دارند. این ها را باید به کار گرفت و در محله های مختلف از خود آنان (هیأت) درست کرد تا خودشان مسوولیت آن را به عهده بگیرند تا فعال تر شوند. ایام محرم یکی از مناسب ترین فرصت های ایجاد این گونه تشکل های هیأتی و گروه بندی های مذهبی از دانش آموزان به خصوص در مقطع راهنمایی و اوایل دبیرستان است. این گونه تشکّل های مقدس،عضویت در شبکه ی گسترده ی ولایت و محبت اهل بیت و امام حسین (علیه السلام) ، با محوریت آن خاندان پاک است و کمتر مسایل باندی و گروهی و جناحی دارد و جاذبه اش فراگیرتر است.
در عاشورا و نیمه ی شعبان،به خاطر شورِ عمومی مردم،بچه ها جذب این گونه مراسم می شوند. برای استفاده از این حسّ خودجوش بچه ها و جهت دادن آن برای ایام دیگر باید سرمایه گذاری و وقت گذاری و برنامه ریزی کرد.
وقتی بچه ها برای خودشان در ارتباط با ائمه (علیهم السلام)،صاحب عَلَم و پرچم و دسته و هیأت می شوند،احساس تشخص می کنند. این احساس تشخّص،در آنان ایجاد مسوولیت و تعهد می کند و آنان را با اهل بیت (علیهم السلام)،مرتبط می سازد،چون حس می کنند که در این رابطه ها،شخصیت و هویت مستقلی یافته و مورد توجه قرار گرفته و به حساب آمده اند.
پرچم و عَلم و کتیبه و هیأت،نشانه ی تشخّص یک گروه است و تأثیر وحدت بخشی و انسجام آفرینی و ایجاد علقه و پیوند دارد. به تعبیر شهید پاک نژاد:
(با نیم متر چوب و نیم متر پارچه ی سیاه،می توان موجی از احساسات بی دریغ درباره ی بزرگسالار شهیدان مشاهده کرد که در هیچ جا نمونه ای از آن دیده نمی شود؛در حالی که برای تشکیل اجتماع حتی کوچکی باید متحمّل زحمات زیادی گردید.) (1)
دسته های عزاداری و هیأت های سنّتی،علاوه بر نقش حفظ فرهنگ عاشورا و اهل بیت (علیهم السلام)،به نحوی تمرین تشکّل و سازماندهی بر محور امام حسین (علیه السلام) با محتوایی مقدّس و آدابی خالصانه و عاشقانه است.
پیروان و دوستداران اهل بیت (علیهم السلام)،مورد عنایت و توجه و تقدیر خاندان پیامبرند. توجه داشتن وتوجه دادن به این عنایت و محبت و تکریم،محبت آنان را در دلها ایجاد می کند یا می افزاید. اهل بیت (علیهم السلام)،هواداران شان را دوست دارند،آنان را می شناسند،آنان را شاخ و برگ درختی می دانند که به خودشان مربوط می شود،در دنیا گرفتاری های شان را حل می کنند،در آخرت از آنان شفاعت می کنند و محبّان خویش را از یاد نمی برند.
در این زمینه احادیث فراوانی است که به چند نمونه اشاره می شود:
1- حُذیفه بن اُسید غفاری گوید: امام حسن مجتبی (علیه السلام) وقتی با معاویه صلح کرد و به مدینه بر می گشت همراهش بودم. پیش او یک بار شتر بود که همواره همراه آن بود و جدا نمی شد. روزی گفتم: این بار چیست که از تو جدا نمی شود؟
فرمود: می دانی چیست؟ گفتم: نه. فرمود: (دیوان) است. گفتم: دیوان و دفترِ چیست؟ فرمود: دفتر شیعیان ماست،نام های شان در آن است: (دیوان شیعتنا فیه اسماوهم).(2)
2- امام صادق (علیه السلام) به ابوبصیر فرمود:
(...و عرفنا شیعتنا کعرفان الرجل اهل بیته). (3)
ما شیعیان خود را می شناسیم،همان گونه که یک فرد،خانواده ی خود را می شناسد.
3- امام سجاد (علیه السلام) فرمود: ما هر کس را ببینیم،می شناسیم که مومن حقیقی است یا منافق. شیعیان ما ثبت شده اند و نام های شان و نام های پدران شان معروف است،خدا از ما و از آنان پیمان گرفته است،هرجا که ما وارد شویم آنان نیز وارد می شوند:
(ان شیعتنا لمکتوبون معروفون باسمائهم و اسماء آبائهم،اخذ الله المیثاق علینا و علیهم،یردون مواردنا و یدخلون مداخلنا). (4)
4- امام کاظم (علیه السلام) در مورد آیه ی (و ممن هدینا واجتبینا) (5) فرمود:
(فهم والله شیعتنا الذین هداهم الله لمودتنا واجتباهم لدیننا ...). (6)
به خدا قسم آنانند شیعیان ما،ما آنان که خداوند بر مودت و دوستی ما هدایت شان کرده و برای آیین ما آنان را برگزیده است.
این که انسان توفیق مودت و پیروی این خاندان را داشته باشد ، توفیق ارزشمندی است که نصیب همه نمی شود و بر این نعمت معنوی باید خداوند را سپاس گفت. عنایت دیگر ائمه،در مورد حساب و شفاعت شیعه جلوه گر است که در حدیث بعد آمده است.
5- امام صادق (علیه السلام) در ذیل آیه ی (ان الینا ایابهم ثم ان علینا حسابهم) (7) فرمود:
(اذا کان یوم القیامه جعل الله حساب شیعتنا علینا ...).(8)
چون روز قیامت فرا رسد،خداوند حسابرسی شیعیان ما را بر عهده ی ما می گذارد.
و در حدیث دیگری از آن حضرت است:
(نشفع لشیعتنا فلا یردنا ربنا).(9)
ما برای شیعیان خود شفاعت می کنیم ، خداوند هم شفاعت ما را ردّ نمی کند.
6- امام صادق (علیه السلام) فرمود:
(اینما نکون فشیعتنا معنا). (10)
ما هرجا که باشیم،پیروان ما با مایند.
حتی در ورود به بهشت نیز این همراهی وجود دارد،علی (علیه السلام) فرموده است: از هشت درِ بهشت،پنج در است که شیعیان و دوستداران ما اهل بیت از آن وارد می شوند:
(...و خمسه ابواب یدخل منها شیعتنا و محبونا). (11)
7- امام صادق (علیه السلام) در مسجد،گروهی از شیعیان را دید،به آنان نزدیک شدو سلام شان داد و فرمود: به خدا قسم من بوی شما و روح شما را دوست دارم،ما را با تقوا و تلاش ، یاری کنید. شما یاران خدایید،شما پیشتازان به سوی بهشتید،ما بهشت را برای شما تضمین کرده ایم،هر چیزی شرفی دارد،شرافتِ دین،شیعه است. هر چیزی ستونی دارد،ستون دین،شیعه است. هر چیزی سَروری دارد،و بهترین مجالس و سرور آن ها،مجالس شیعه است:
(والله انی لاحب ریحکم و ارواحکم ... انتم السابقون الی الجنه،قد ضمنا لکم الجنان بضمان الله و رسوله .. الا و ان لکل شی ء شرفا و شرف الدین الشیعه،الا ان لکل شیء عماداً و عماد الدین الشیعه،الا و ان لکل شیء سیدا و سیدالمجالس مجالس شیعتنا). (12)
8-امام باقر (علیه السلام) درباره ی (شجره ی طیبه) که در قرآن است،فرمود: آن درخت،حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) است،تنه ی آن،علی (علیه السلام) است،شاخه اش فاطمه (علیها السلام) است،میوه هایش فرزندان فاطمه ی زهرایند و شیعه،برگ های آن درخت اند (و اورقها شیعتنا) هرگاه یکی از شیعیان ما از دنیا برود،برگی از آن درخت افتاده و هرگاه نوزادی برای شیعه به دنیا آید،به جای آن برگ،برگی می روید. (13)
8- امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود:
( ان الله تعالی اطله الی الارض فاختارنا واختار لنا شیعه ینصروننا و یفرحون بفرحنا و یحزنون لحزننا و یبذلون انفسهم و اموالهم فینا،فاولئک منا و الینا و هم معنا فی الجنان). (14)
خداوند بر زمین اشراف و عنایت و نگاه کرد پس ما را برگزید و برای ما پیروانی برگزید که ما را یاری می کنند،با شادی ما شاد می شوند،بر اندوه ما اندوهگین می شوند و جانها و مال های شان را در راه ما خرج می کنند،پس آنان از ما و به سوی مایند و آنان در بهشت با ما خواهند بود.
این نیز عنایت خدا و اهل بیت (علیهم السلام) به پیروان این خاندان و برگزیدگی و منتخب بودن صاحبان این محبت و ولایت را می رساند. این عنایات خاص،موجب ازدیاد محبت انسان به این خاندان وجود و کرم می شود و دلبستگی و دلدادگی می آورد.
درباره ی جایگاه و منزلت شیعه نزد ائمه ی اطهار و توجه خاصی که به موالیان خود دارند و مقامی که خدا برای سیراب شدگان از چشمه ی محبت و ولای آل الله قرار داده،آن قدر حدیث است که از شمار بیرون است. نقل آن ها کتابی قطور خواهد شد. اما برای آشنایی با مضامین گوشه ای از این احادیث،عنوان بعضی از این فضیلت ها و ویژگی ها را می آوریم: (15)
شیعیان علی (علیه السلام) در قیامت سیراب،رستگار و کامیابند. شیطان بر پیروان علی (علیه السلام) سلطه ندارد. شیعیان علی (علیه السلام) شیعه ی خدایند، شیعیان علی ( علیه السلام ) ، آمرزیده اند ، در قیامت به دست علی ( علیه السلام ) از کوثر سیراب می شوند،پیروان او در دنیا و آخرت منصورند و برگه ی عبور از آتش می گیرند و ایمن اند،اگر شیعه نبود،دین خدا استوار نمی شد،آنان بهترین بندگان بر صراط حق اند و دین اهل بیت (علیهم السلام) را گرفته اند، شیعیان ما به خدا وبه عرش خدا و به ما نزدیکتر از دیگرانند، پیروان ما گواه و شاهد بر مردم دیگرند،ما و شیعه ی ما (اصحاب الیمین) هستیم، شیطان ما هدایت یافته، صابر، گران قدر، صادق و رها از سلطه و نفوذ شیطانند، پیروان ما هنگام رستاخیز،با چهره های نورانی از قبرها برانگیخته می شوند و سواره به محشر می آیند،با نور خدایی می نگرند،از سرشت ما آفریده شده اند،هم ما برگزیده ایم هم شیعیان ما،آنان از شعاع نور ما خلق شده اند. خداوند در دنیا شیعه ی ما را از گناهان شان پاک می کند،خداوند از شیعیان ما میثاق ولایت گرفته است،ما گواه بر شیعیانیم و شیعیان شاهد بر دیگرانند، شیعیان ما می توانند نسبت به خانواده ی خود هم شفاعت کنند، شهید شیعه بر شهدای دیگر برتری دارد،پیروان با ایمان ما پیامبر خویشاوندند و... صدها کرامت و فضیلتِ ارجمند.
پی‌نوشت:
1. اولین دانشگاه و آخرین پیامبر،ج2،ص 40.
2. بحارالانوار،ج26،ص 124.
3. همان،ص 146.
4. همان،ج23،ص 313.
5. مریم،آیه ی 58.
6. بحارالانوار،ج26،ص 224.
7. غاشیه،آیه ی 26.
8. بحارالانوار،ج7،ص 203.
9. همان،ج8،ص 41.
10. همان.
11. همان،ج2،ص 206.
12. همان،ج65،ص 43.
13. همان،ج9،ص 112.
14. میزان الحکمه،ج5،ص 233.
15. برای مطالعه ی متن احادیث فراوان می توانید از (المعجم المفهرس) بحارالانوار،واژه ی شیعه،بهره بگیرید.
