در این مطلب قصد داریم به واکنش های مختلف اطفال در پی بی توجهی والدین به آن ها و واکنش آنان به صحبت کردن و روابط خصوصی والدین بپردازیم.
وقتی به رابطه والدین حسودی می‌کند…
«وقتی کودک می‌بیند که پدر و مادرش آهسته با هم حرف می‌زنند خیلی سریع می‌پرسد، «دارین چی می‌گین؟» او همیشه دوست دارد کنار پدر و مادرش بخوابد و آنها را با هم تنها نگذارد. آیا والدین؛ باید به‌خاطر او از هم فاصله بگیرند؟»
این ها را بگویید: وقتی کودک میان حرف‌های شما و همسرتان می‌پرد به او بگویید، «من دارم با بابا حرف می‌زنم، صبر کن حرفم تموم شه» کودک نیاز به توجه دارد به‌ویژه توجه از سوی مادر بنابراین مادر با بیان کلماتی مانند « من و بابا تو رو خیلی دوست داریم» باید حس کودک را نسبت به پدر هم تقویت کند.
این ها را نگویید: گفتن «اگه نری سر جات بخوابی، من و بابا دیگه دوستت نداریم» هیچ حس مثبتی در کودک ایجاد نمی‌کند و بیشتر او را دچار حسادت می‌کند. او در این جمله حس بی‌توجهی و دوست نداشته شدن را تجربه می‌کند که می‌تواند بعدها رفتار‌های ناهنجار دیگری را ایجاد کند.
در صورت شما چه باید ببیند؟ صورت شما باید محبت داشته باشد تا او حس طرد شدن را از شما نگیرد. در این موارد باید توجه نشان دهید و صورت‌تان خنثی نباشد.
