اولین اصلی که در تربیت صحیح با زبان ساده و قابل فهم باید به کودک آموخت، ایمان به خداوند و سپس پرورش اخلاق در کودک است.
از این رو، تربیت مذهبی کنترلی برای اخلاق، ضابطه ای برای حیات فردی و اجتماعی و رشد معنویت است.
اگر تربیت مذهبی بر اندیشه درست استوار باشد، موجب رشد و پیشرفت کودک می شود.
تربیت دینی و مذهبی کودکان از جنبههای فردی، خانوادگی و اجتماعی قابل بررسی است،مذهب و دین، پایه و اساس زندگی و موجب رشد و تکامل آدمی و رسیدن به مقام فرزند صالح یا عبد صالح است.
کودکانی که بر اساس آموزه های دینی و مذهبی تربیت شوند در آینده از انحرافاتی که در نتیجه سستی اعتقادات در افراد به وجود می آید به دور می مانند.
مقید شدن تربیت به آموزه های دینی و مذهبی رمز دستیابی به آرامش، سعادت و کمال مطلوب در هر دو سرای دنیا و آخرت است.
تاکید آموزه های دینی و روانشناسی بر دوران کودکی به این معنا نیست که جریان رشد و تربیت انسان تنها محدود به این دوره است بلکه پرورش و تربیت انسان در سراسر عمر او تداوم دارد و امکان تحول و سازندگی نیز همواره وجود دارد.
