وقتی بچه ها، دنیای بیرونی خود را کشف می کنند، نسبت به بدن خود و اعضای خصوصی بدن همجنس و یا غیر همجنس خود نیز به طور طبیعی کنجکاو می شوند. شکل اعضای تناسلی پسرها برای دخترها جالب است و بر عکس. اگر بچه ای خواهر و برادر نداشته باشد یا در روند زندگی فرصت دیدن اندام برهنه جنس مخالف را نداشته باشد این کنجکاوی تشدید می شود. این کنجکاوی جنسی در کودکان طبیعی است و بیشتر والدین هنگام رویارویی با آن برای اولین بار می فهمند که واقعا باید برای رفتار فرزند خود حدودی را تنظیم کنند تا بداند از نظر اجتماعی کدام یک از رفتار های او در خصوص مسائل جنسی قابل قبول است.
اولاً : تصوری که کودک از دستکاری و یا نگاه کردن به آلت جنسی کودک دیگر دارد با تصور بزرگتر ها از این مسئله تفاوت زیادی دارد. این رفتارها بیش از آن که جنبه جنسی داشته باشد، جنبه کنجکاوی دارد. دستکاری آلت تناسلی و کنجکاوی فرزندان برای شناخت این عضو از بدن را باید از مقوله مسائل جنسی جدا نمود.
معمولاً این گونه رفتارها، از دید کودکی در سن و سالی که بدان اشاره نمودید جنبه اخلاقی ندارد؛ لذا هر گونه برخورد نسنجیده ای ممکن است سبب گیجی او شده و موجبات احساس گناه و افسردگی وی را فراهم سازد. مهم تر از همه اینکه ممکن است پس از این برخورد نادرست، برای پرسش ها و ابهام های جنسی خود به دیگرانی مراجعه کند که یا به دلیل ناآگاهی و یا غرض ورزی، اطلاعات نادرستی در زمینه مسائل جنسی به او منتقل نمایند که در نتیجه آن، در آینده وی را با مشکلاتی مواجه خواهد ساخت (البته این رفتار ها چنانچه کنترل نشود می تواند زمینه انحراف جنسی کودک را در آینده فراهم سازد پس باید با بکار گیری روش ها مناسب سعی در تغییر رفتار کودک داشته باشید).
ثانیاً : ارتباط برقرار کردن والدین با فرزندان خود در مورد مسایل جنسی از جمله وظایف تربیتی والدین است که شایسته است در برقراری و حفظ آن جهت جلوگیری از زمینه بسیاری از انحرافات و گناه ها کوشید. نگاه ضد اخلاقی برخی والدین به این مسأله و برخورد شدید و خشن آن ها پیامدهای نامطلوبی را به ارمغان خواهد آورد ؛ زیرا چنین موضوع روان شناختی را تبدیل به موضوعی اخلاقی کرده و کودک را حساس تر نموده و باعث تثبیت وی در عمل مورد نظر می گردد.
ثالثاً: در بیان نکاتی که در زمینه مسائل جنسی لازم است به کودک انتقال پیدا کند، باید از روش های غیر مستقیم استفاده کرد و کمتر به روش های مستقیم متوسل شد.
۱- ممکن است مهمترین دلیل چنین رفتاری از سوی کودکی در سنینی که بدان اشاره نمودید، کنجکاوی وی برای آشنایی با اعضای بدن خود باشد که از نوپایی در وی وجود داشته و در حدود سنین ۳ تا ۴ سالگی در قالب دستکاری و در سنین بالاتر درقالب دکتر بازی و … خود را نشان می دهد، بنابراین در چنین زمانی هول نشوید، او را سرزنش نکنید، از تنبیه کودک پرهیز کنید؛ تنها کاری که شما باید در چنین موقعیتی باید انجام دهید این است که به گونه ای برنامه ریزی کنید که او دیگر در موقعیتی که با کودکان مورد نظر تنها قرار نگیرد.
۲- همانطور که بیان کرده اید، کودک شما به دلیل قرار گرفتن در محیط ناسالم به چنین رفتارهایی عادت کرده است، بنابراین پس از آن که کودک از چنین محیطی خارج شود، خود به خود رفتار او اصلاح می شود.تنها راه اصلاح رفتار کودک اصلاح محیط اطراف او می باشد؛ بنابراین لازم است موقعیت هایی که کودگ در آن دست به چنین رفتاری می زند را شناسایی کنید و کودک را برای مدتی از آن مکان ها دور کنید.
۳- بهتر است به طور نامحسوس مراقب خلوت های چنین کودکانی بود. شایسته است مکان خلوت آن ها مثل اتاق مستقلشان به گونه ای باشد که از چشم والدین دور نمانند و والدین گاه گاهی به عناوین مختلف که رنگ مداخله به خود نگیرد، سرکشی هایی داشته باشند تا فرزندان از خلوت خود احساس امنیت برای انجام این عمل نکنند.
۴- کودک را برای مدت زمان طولانی از کودکانی که با او دست ورزی می کرده است دور کنید.
۵- برای مدتی به کودک شلواری بپوشانید که در آوردن آن بدون کمک والدین برای او امکان پذیر نباشد. (به عنوان مثال شلواری که دارای کمربند است برای این کار مناسب است).
۶- به کودک خود آموزش دهید که بدن او خصوصی است و دیگران حق دست ورزی با برخی از اعضای او را ندارند. (بهتر است برای بیان این نکته از شیوه های غیر مستقیم استفاده کنید)
۷- در مواجه کودکان با سایر هم بازی های خود با دقت و بدون ایجاد حساسیت روابط فرزند خود با کودکان مورد نظر را کنترل کنید.
نکته پایانی :
خواهشمندیم از طریق نگرانی های مختلفی که زاییده ترس از چنین موضوعی می باشد ناخواسته مسیری مخالف را در تربیت جنسی کودک نپیمایید؛ زیرا هر گونه کم حوصلگی و اقدام عجولانه در این زمینه آسیب زا خواهد بود.
