تربیت در دیدگاه اسلامی، به معنای شکوفا سازی استعدادهای درونی در ابعاد جسمی و روانی و معنوی است. تربیت، در فضای معرفت و آرامش و آزادی رشد مناسب و طبیعی خود را طی می کند. در صورتی که آموزه های دینی به صورت تحمیلی یا صرفا تقلیدی ارایه گردد،گاه در سنین بالاتر سبب مشکلات دینی و غیر دینی می گردد.
از جمله مهمترین نکاتی که درخصوص آموزش دینی کودکان در روایات آمده است ، مساله فطری بودن توجه به دین و خداست. رسول اکرم (ص) فرمود: «هر نوزادی با فطرت خدایی به دنیا می آید و پرورش می یابد، مگر این که پدر و مادر او را به سوی یهودی گری یا مسیحی گری بکشانند.» و نیز آمده است که موسی به خدا عرض کرد: «پروردگارا! کدامیک از اعمال نزد تو برتر است؟ خطاب رسید: محبت به کودکان ؛ چرا که من فطرت آن ها را بر پایه اعتماد به یگانگی خود قرار دادم.» تمام این احادیث نشان می دهد که باید پدر و مادر محیطی مناسب برای کودک فراهم آورند تا حقایقی یا عقایدی که ریشه های آن در نهاد و فطرت کودک نهفته است، به منصه ظهور برسد.
انسان به طور کلی موجودی است اجتماعی و خواهان زیستن در اجتماع است؛ از این رو اگر بخواهد با آن ها بجوشد و در پس آن ها عرض وجود کند، باید تقلید کند. این زمینه ای مناسب برای آموزش جنبه های مذهبی است. کودک می خواهد رفتار افراد بزرگتر را تقلید کند؛ پس در حضور او نمازتان را بخوانید و یا او را همراه خود به مسجد ببرید. کودک رغبت دارد خود را در جای بزرگترها قالب بزند، پس زمینه ارتباط او را با بزرگتران فراهم کنید. تا آداب زندگی؛ معاشرتی، اخلاقی و در کل آداب و رسوم مذهبی را از این طریق بیاموزد.
رسول خدا (ص) فرموده اند: «فرزندان خود را به سه خصلت تربیت کنید: محبت پیامبرتان و محبت خاندان او و قرائت قرآن». شک نیست که هر سنی مقتضایی برای خودش دارد و باید طبق آن برنامه ریزی کرد. در کتب روایتی دوره ۲۱ ساله تعیین شده است که به ۳ دوره ۷ ساله تقسیم می شود و هر کدام به دوره جزیی تری قابل تقسیم است.
آموزه های دینی و اخلاقی، در شرایط تدریجی و پس از ارضای نیازهای جسمی، ذهنی، و عاطفی تحققی اصیل و ماندگار خواهند داشت. برای تربیت قرآنی فرزندان، روش های سنتی و تدریجی معمول در میان متدینان را بهتر می دانیم که شامل موارد می باشد:
زمزمه های شیرین سوره ها و آیه های کوچک و غنی قرآن مانند سوره حمد و توحید و آیت الکرسی در مواقع مناسب خواب و… در کنار اشعار لطیف.
شرکت دادن فرزند در جلسات متنوع قرآنی و تشویق شدن برای حفظ سوره های کوچک یا احادیث و….در کنار تامین نیازهای عاطفی.
آشنا ساختن فرزند با داستان های جذاب و مناسب قرآنی در کنار تامین نیاز به بازی و تفریح و…. .
