بیماری اتیسم در همراهی با طیف متنوعی از ناهنجاری ها در سطح متفاوتی رخ می دهد. باید اشاره شود که برخی از مشخصه های این بیماری در بیماران مبتلا به اختلالات مرتبط با اتیسم هم دیده می شود. پس لزوم تشخیص صحیح و دقیق بیماری اتیسم قبل از شروع درمان، بی نهایت مهم است. می بایست برای شروع درمان و به دست آوردن نتیجۀ بهتر، این وضعیت را از قبل از سه سالگی تشخیص داد.
اگر کودک شما علائم اتیسم را داشته باشد، دستورالعمل هایی وجود دارد که دکتر شما از آن ها استفاده می کند تا بیماری را تشخیص دهد. این دستور العمل، علائم را به سه بخش اصلی تقسیم می کند:
تعاملات و روابط اجتماعی:
به عنوان مثال، ممکن است کودک شما قادر بر برقراری تماس چشمی نباشد. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است برای تشخیص احساسات دیگران مانند درد و غم به زمان بیشتری نیاز داشته باشند و به سختی این احساس را در دیگران تشخیص دهند.
ارتباطات کلامی و غیر کلامی:
به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به اتیسم ممکن است که هرگز حرف نزند. یا ممکن است در اغلب موارد یک عبارت خاص را بارها و بارها تکرار کند.
محدودیت در علاقه مندی به بازی ها و فعالیت ها:
به عنوان مثال، کودکانِ کوچک تر به جای بازی کردن با کل اسباب بازی تنها بر بخشی از آن تمرکز می کنند. کودکان بزرگ تر و بزرگسالان مبتلا به اتیسم ممکن است تنها به موضوعات خاصی علاقه نشان بدهند. همچنین کودک شما باید آزمایش شنوایی سنجی و چند آزمایش دیگر را نیز انجام دهد تا مطمئن شوند این علائم به دلیل بیماری و یا اختلال دیگری به وجود نیامده باشند.
