بخش دیگری از آموزش های مذهبی دررابطه با مسائلی است که تحت عنوان فروع دین و تعالیم مربوط به آن مطرح است. دراین رابطه مباحث را باید با دیدی وسیع تر مطرح کرد و حتی مسائل مربوط به حدود وحقوق و نوع موضعگیری ها را برای کودک تشریح نمود . ما ذیلاً به قسمت هایی ازآن اشاره خواهیم کرد:
در عبادات :یقسمتی از آموزش های ما در رابطه با عبادات چون نماز و روزه و حج و جهاد وخمس و زکات و... است که کودک بخشی از آن را به صورت عملی و گوشه ای دیگررا به صورت تئوری خواهد آموخت. در مسئله ینماز سعی براین است از همان حدود دو تا سه سالگی که کودک سر پای می ایستد به صورت یبازی و سرگرمی بدان خوی گیرد، در کنار مادر و پدر بایستد و به نماز مشغول شود .
در مسئله روزه از امام صادق نقل شده است که فرمود : کودکان خود را از حدود شش سالگی برای سحری خوردن بیدار کنید و از حدود هفت سالگی او را ساعاتی به تحمل تشنگی و گرسنگی تشویق کنید . مثلاً امروز صبح تا ظهر روزه بگیرد و فردا از ظهر تا مغرب و ...
مسائل مربوط به حج و جهاد و... اغلب به صورت تئوری و بیان شرح حال ارائه شود ، مگر آنگاه که زمینه عمل آن فراهم شود . در همه حال سعی بر این است کودک تشویق شود که با حقایق و جنبه هایی این چنین آشنا گردد و روحیه اش بر این اساس خوی گیرد.
در احکام و دستورات : دستوراتی در اسلام در رابطه با کیفیت گفتار و رفتار مطرح است که طفل عملاً باید با آن آشنا شود . او می بایست ظواهر مذهبی را مراعات کند و خود را با آداب اسلامی رنگ دهد ، به گونه ای که عمل او چون عمل شما با خدا ارتباط داشته باشد. دعا کند، خدا را شکر بگوید، پس از صرف غذا سپاس خدای را به جای آورد، در کارها حضور و رضای خدا را در نظر گیرد در برابر قرآن مؤدب و متواضع باشد، حکم کیفر را برای دروغ و خیانت بداند، بفهمد شرارت بد است ، خرابکاری ناروا است، تجاوز به حقوق و حدود زشت است ، وضو برای نماز لازم است ، چه شوخی هایی نارواست ، چه روابطی حرام است و ...
درحقوق و حدود : درآموزش دینی بخشی مربوط به حدود و حقوق انسانهاست . در ضمن زندگی و معاشرت در خانه و مدرسه باید کودک را به حقوق وحدود خود و دیگران آشنا کرد. او باید بداند که در اسلام ، بر نفس خود حقی دارد ، در رابطه با بدن خود وظایفی دارد ؛ باید بکوشد خود را تندرست نگه دارد و خود را رشد و ارتقاء دهد. لازم نیست که ترک لذت کند ولی باید بداند که چه لذاتی حرام و نارواست ، چگونه باید حفظ بدن کند، حفظ مال نماید و... .
از همان کودکی در ضمن عمل به او بیاموزید و عادتش دهید که در حین دعا برای خود و برای سعادت دیگران هم دعا کند و برای مردم هم خیرخواهی داشته باشد. این دعاها اگر چه لفظی است در حین عمل سبب آن خواهد شد که طفل به آن توجه داشته باشد. شما با این کار او را برای دوست داشتن دیگران ، برادری و الفت باغیر، ایجاد هدف و زمینه مشترک آماده می کنید.
در موضعگیری ها: تربیت باید به کودک در جریان حیات ، راه و رسم موضعگیری را در برابر حوادث و امور بدهد تا او بداند در وقایعی که پدید می آید چه روشی را در پیش گیرد، در کجا سازش ناپذیر باشد و در کجا تسلیم؟ آیا تابع هر هوایی باشد یا تابع حق؟ و ...
کودک از همان خردسالی باید در وضع و موقعیت تمرینی قرار گیرد که در برابر کشش ها و جذبه هایی که دل ها را می میراند و تهی می کنند خود را نبازد. وسوسه ها، کمرویی ها، بی شخصیتی ها سبب آن نگردند که او بلغزد ، طعمه گرسنگان شهوت نشود ، در برابر هر چیزی که او را از مرز خارج می سازد بایستد و قادر باشد درحدود فکر خود از عقایدش دفاع کند.
بی تفاوتی بلائی است که از دوران کودکی دامنگیر کودک می شود و آن هم براساس توصیه ها وعملکردهای والدین و مربیان است که برای حفظ کودک از خطر دائماً به او می گویند کاری به کار کسی نداشته باش، به تو چه که فلانی دعوا کرده ؟ و ... در نتیجه ی این بی تفاوتی ، عدم توجه به امر به معروف و نهی از منکر در کودک به صورت امری عادی در می آید. در حالی که او ازهمان کودکی باید بداند که در برابر ستمکار و ستمکاری نباید ساکت باشد و یدر برابر مظلوم باید یاور و کمک کار باشد.
