اگر از یک کبوتر بپرسی که آیا شیرینی دوست دارد یا نه، به تو خواهد گفت که نه، من گندم دوست دارم؛
اگر از یک درخت بپرسی که آیا شیرینی دوست دارد یا نه، خواهد گفت : نه، من آب دوست دارم؛
اگر از خورشید بپرسی که آیا شیرینی دوست دارد یا نه، جواب خواهد داد : نه، من شیرینی نیازی ندارم؛
پس این طور نیست که همة موجودات شیرینی دوست داشته باشند و دلشان بخواهد که شیرینی بخورند.
خدا اصلاً به غذا نیاز ندارد تا مثلاً دلش بخواهد شیرینی بخورد. آفرینندة دنیا و این همه میوه و خوراکی که می بینی خداست. او این خوردنی ها را برای ما آدم ها و بقیة موجودات زنده آفریده است نه برای خودش. سیب، گلابی، موز، کشمش، شیر، گوشت، انار، فندق، پسته، بادام و بقیة خوردنی ها را برای سیر کردن ما آدم ها و بقیة موجودات زنده آفریده است.
اصلاً خدا گرسنه نمی شود تا بخواهد شیرینی یا چیز دیگری بخورد. او مثل ما نیست که به غذا نیاز داشته باشد. خدا، بزرگ و بی نیاز است. در سورة انعام می خوانیم : «پروردگار تو بی نیاز و مهربان است.» همة موجودات به او و نعمت هایش نیاز دارند؛ ولی او، به هیچ چیز و هیچ کسی نیاز ندارد.
خدا شیرینی دوست ندارد؛ اما بچه های پاک و با ایمانی مانند تو را دوست دارد؛ البته اگر او تو را دوست دارد، برای آن نیست که بخواهد تو را بخورد. نه، خدا تو را دوست دارد چون تو به مردم کمک می کنی. خدا تو را دوست دارد برای آنکه ایمان داری. خدا تو را دوست دارد زیرا تو هم او را دوست داری. او دستت دارد و اگر به حرف های او گوش کنی، تو را به بهشت می برد و در آن جا، میوه ها و خوراکی های خوشمزه ای به تو می دهد.
راستی یادت باشد که در خوردن شیرینی، زیاده روی نکنی که دندان هایت خراب می شوند و درد می گیرند.
برداشتی از سخنان استاد حیدری ابهری
