اگر معلم های تو به تو می گویند درس هایست را خوب بخوان، برای چیست ؟ حتماً می‌گویی برای آن است که با سواد بشوم و آیندة بهتری داشته باشم.
اگر پدر و مادرها از فرزندانشان می خواهند که در کنار خوردنی ها، از شیر و سبزی و خرما نیز استفاده کنند، برای چیست ؟ حتماً می گویی برای آن است که قوی شوند و سالم بمانند.
اگر گل های زیبای پارک ها، باید به طور مرتب آب بخورند و نور آفتاب ببینند، برای چیست؟ حتماً پاسخ می دهی برای آن است که رشد کنند و پژمرده نشوند.
اگر خدا هم از ما خوا سته است که نماز بخوانیم؛ خواندن آن به نفع خود ماست. نماز، باعث نورانی شدن دل ما و پاک ماندن روح ما می گردد. نماز باعث می شود که ما در زندگی، آدم‌هایی خوب و مهربان و خوش اخلاق و امیدوار باشیم.
حضرت محمد (ص)، نماز را به رودی تشبیه کرده اند که ما هر روز پنج بار خودمان را در آن می شوییم و از زشتی ها پاک می کنیم. کسی که نماز می خواند و هر روز پنج بار با خدا حرف می زند، کمتر دروغ می گوید، کمتر دوستانش را اذیت می کند و کمتر حرف های زشت می زند. خدا، آدم نماز خوان را در انجام کارهای خوب کمک می کند.
در آیة 45 سورة عنکبوت آمده است : «نماز، انسان را از کار زشت و ناپسند دور می کند.» اگر آدم نماز خوان، گناهی هم انجام دهد، کم کم به برکت، نماز، از آن گناه و کار بد، دست می کشد و توبه می کند. در زمان حضرت محمد (ص)، جوانی بود که همراه پیامبر (ص) نماز می خواند؛ ولی بعضی وقت ها هم گناه می کرد. عده ای پیش پیامبر آمدند و گفتند : «ای پیامبر ! این جوان بعضی وقت ها گناهان زشتی انجام می دهد.» حضرت محمد (ص) در جواب آن ها فرمود : «بالاخره یک روزی، نماز او جلوی این کارهایش را خواهد گرفت.» همین طور هم شد. آن جوان گنهکار، بعد از مدتی توبه کرد و از کارهای زشتی که انجام می‌داد، دست کشید.
خدا به نماز خواندن ما نیازی ندارد. این ما هستیم که برای رسیدن به خوشبختی، به نماز خواندن و گفت و گو با خدا نیاز داریم. اگر مردم نماز نخواناند یا حتی اگر همة آنان کافر بشوند، به خدا ضرری نخواهد رسید. در آیة 8 سورة ابراهیم از قول حضرت موسی (ع) آمده است : «اگر شما و همة مردم روی زمین کافر شوید (زیانی به خدا نمی رسد زیرا) خدا بی نیاز و ستایش شده است.»
گلی که آب نخورد و نور نبیند، می خشکد و پژمرده می شود. روح آدم بی نماز هم سیاه می‌گردد و از لذت دوستی با خدا، محروم می شود.
برداشتی از سخنان استاد حیدری ابهری
