آیا ما می توانیم خدا را به طور کامل بشناسیم ؟

ما انسان ها هنوز آفریده های خدا را هم به طور کامل نشناخته ایم، پس چطور می توانیم خدایی را که آفرینندة جهان است، به طور کامل بشناسیم ؟

سال هاست که ستاره شناسان دربارة ستاره ها تحقیق می کنند؛ اما هنوز آشنایی کاملی با این آفریده های خدا ندارند و تا به حال، بسیار از پرسش های آن بی جواب مانده است.

زمین شناسان، مدت هاست که دربارة زمین مطالعه می کند؛ ولی هنوز نتوانسته اند این کرة کوچک را به طور کامل بشناسند. هر کدام از دانشمندان دیگر نیز باید در رشتة خود، تحقیقات بسیاری انجام دهند.

ما هنوز جسم و روح خودمان را هم درست نشناخته ایم. با آنکه دانشمندان دربارة بدن انسان کتاب های زیادی نوشته اند، ولی دربارة کار قلب و مغز، هنوز برای آنان نکته های بسیاری ناشناخته باقی مانده است. پزشکان هنوز علت بیماری سرطان را نشناخته اند و تحقیقات آنان دربارة چگونگی خواب، هنوز ادامه دارد.

این که ذهن کوچک ما بتواند خدای بزرگ بی نهایت را به طور کامل بشناسد، توقع درستی نیست. برای شناخت خدا نمی توانیم او را زیر میکروسکوپ قرار دهیم و یا این که او را با ترازو وزن کنیم؛ برای شناخت خدا نمی توانیم او را با متر اندازه بگیریم و با تلسکوپ به تماشای او بپردازیم و یا اینکه خدا را در دست بگیریم و لمس کنیم.

 البته راه شناخت خدا به روی ما بسته نیست. در اصل، پیامبران آمده اند تا خدا را به ما معرفی کنند. آنان برای آشنایی ما با خداف راه های زیادی را نشان داده اند.

یکی از بهترین راه های شناخت خدا، خواندن قرآن و دقت کردن در معانی آیه های آن است. قرآن، خدا را خیلی خوب به ما شناسانده است. خدایی که قرآن از آن سخن گفته، خدایی مهربان، دانا، توانا، بخشنده، بی نیاز بردبار، توبه پذیر قدرتمند، بزرگ،بیدار زنده، جاویدان، شنوا و کامل است. از نظر قرآن، فقط یاد خدا به انسان آرامش می دهد و فقط اوست که صمیمی ترین و نزدیک ترین یار انسان است.

حتی قصه های قرآن نیز، قصة معرفی خدا هستند. تو در قصة حضرت آدم (ع)، توبه پذیری خدا را می بینی. در قصة حضرت نوح (ع)، قدرت خدا را به تماشا می نشینیم. در داستان حضرت موسی (ع)، قصة مهربانی خدا را می خوانی و می بینی که خداوند، چگونه موسی (ع) را از دست فرعون نجات داد. در داستان حضرت یوسف نیز با توانایی خداوند درکمک به بندگان با ایمانش آشنا می شوی. به طور خلاصه، در هر صفحه از قرآن، بخشی از صفات پروردگارت را می بینی و می آموزی.

راه دیگر آشنایی با خدا، فکر کردن درباره جهان پر رمز و رازی است که در برابر من و تو قرار دارد. فقط کافی است کمی دربارة موجوداتی که خدا آفریده است فکر کنی تا با قدرت و دانش و مهربانی پروردگارت بیشتر آشنا شوی. برای همین است که قرآن، ما را به فکر کردن دربارة طبیعت فرا می خواند. در سورة غاشیه آمده است که : «آیا به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده است ؟! و به آسمان نگاه نمی کنند که چگونه برافراشته شده است ؟! و به کوه ها که چگونه بر پای داشته شده اند؟! و به زمین که چگونه گسترده و هموار گردیده است ؟!»

اما من الان از آفرینش کهکشان ها و کوه ها برایت مثال نمی زنم؛ بلکه فقط مقداری از شگفتی های زندگی زنبور عسل را برایت شرح می دهم تا ببینی که مطالعة طبیعت، چقدر به ما در شناخت خدا کمک می کند.

زنبور عسل، بسیار تندرو و تیز پرواز است؛ به گونه ای که در هر دو دقیقه، یک کیلومتر پرواز می کند. این حشرة باهوش، از وضعیت خورشید در آسمان – با آن که خورشید لحظه به لحظه در حال جابه جایی است – به عنوان یک قطب نما برای پیدا کردن راه و جهت حرکت خود بهره می برد.

اگر زنبور عسل گل تازه ای را بیابد، عطر آن را می گیرد و به کندو می برد و با حرکات دایره شکل خود، جای آن گل را به دیگر زنبورها نشان می دهد و با این کار، حتی فاصله و نوع آن گل را تا کندو مشخص می کند.

زنبور عسل، ضمن خوردن شها گل ها، گردة آن ها را هم با پای خودش جابه جا می کند و با این روش، باعث زیاد شدن گل ها می شود. گاهی این کار زنبور عسل باعث می گردد که گل های یک گلستان، تا چهار برابر افزایش یابند.

زنبور عسل، در هر ثانیه می تواند 100 بار بال هایش را تکان دهد. حرکت بال ها، گذشته از آنکه باعث پرواز زنبور می گردد، او را نیز در خنک کردن و تغییر هوای داخل کند و یاری می‌دهد.

این حشرة کوچک، قدرت تشخیص عجیبی دارد؛ به طوری که شیرة گل های سالم را از شیرة گل های ناسالم تشخیص می دهد و هرگز از مواد آلوده نمی خورد.

اگر دشمن بزرگی مانند موش به کندو حمله کند و زنبور نتواند آن را بیرون بیندازد، پس از کشتن آن، جسدش را با موم می پوشاند تا از آلودگی آن جلوگیری کند.

در عسلی که زنبور می سازد، درمان صد نوع بیماری وجود دارد. این خوراکی شیرین، مانند یک داروخانة کوچک است؛ حتی نیش زنبور هم برای برخی بیماری ها سودمند است.

حرف های گفتنی دربارة زنبور عسل بسیار زیاد است؛ اما فکر می کنم برای آشنایی تو با این موجود شگفت انگیز، همین مقدار کافی باشد. آیا همین یک آفریدة کوچک خدا، نشان دهندة قدرت و دانش پروردگار و آفرینندة مهربان جهان نیست ؟ آیا با فکر کردن دربارة موجوداتی که خدا آفریده است، نمی توانیم او را بهتر بشناسیم ؟

دقت کن و ببین که خدا چه خوب، راه ساختن عسل را به زنبور یاد داده و به زندگی این جانور کوچک، چه نظم شگفتی بخشیده است ؟ آیا برایت عجیب نیست که حشره ای به این کوچکی، مفیدترین خوردنی جهان را می سازد و برای ساختن آن، چقدر به کار و تلاش می‌پردازد ؟ برای تهیة یک کیلو عسل، یک زنبور باید 50 هزار بار پرواز کند و روی «000/000/2» گل اقاقیا بنشیند و 000/180 بار کیسة عسل خود را پرو خالی کند؛ البته عمر زنبور برای تهیة این مقدار عسل کافی نیست و هر زنبور در طول عمرش، تنها 135 گرم عسل می سازد.

چگونگی ساختن عسل، داستان مفصلی دارد که الان نمی توانم برایت تعریف کنم. در هر حال، به هر گوشه از جهان که بنگری، می توانی راهی برای شناخت بیش تر خدا پیدا کنی.

به نظرم پاسخ این سؤالت کمی طولانی شد؛ اما دوست دارم یک راه دیگر خداشناسی را نیز به تو بیاموزم. عزیزم ! راه دیگر آشنایی با خدا، گفت و گو با او، عبادت او و دوستی با آن پروردگار مهربان است. هر چه بیشتر با خدا حرف بزنی، بیشتر دعا کنی، بیشتر نماز بخوانی و بالاخره بیشتر به یاد او باشی، احساس صمیمت بیشتری با خحدا می کنی. کم کم احساس می کنی که خدا در قلب تو قرار گرفته و مهمان دل پاک تو شده است. با تمام وجود احساس می کنی که خیلی به تو نزدیک شده است و او هم با تو حرف می زند.

این نوع آشمای با خدا، آشنایی با دل و جان است. این نوع آشنایی، یک جور دوستی و صمیمیت با خداست و خیلی جالب و لذت بخش است.

دستان کوچکت را به سوی خدا بلند کن و از او بخواه که برای رسیدن به این نوع آشنایی نیز تو را یاری کند که بهترین راه آشنایی با خداوند، همین راه است. 

برداشتی از سخنان استاد  حیدری ابهری