در کودکی، شب ها که به آسمان نگاه می کردم، خیال می کردم خدا الان در کنار ستاره‌هاست. فکر می کردم او خانة بزرگی در آسمان دارد و از آن جا ما را نگاه می کند؛ اما حالا می فهم که این طور نبوده است. خدا در همه جا هست؛ در کنار ستاره ها، در عمق دریاها، بر اوج کوه ها، در بین دره ها، در جنگل ها، در شهرها و روستاها، در مسجدها و مدرسه و حتی در دل پاک و با صفای تو هم خدا حضور دارد. خدا مثل هوایی که تنفس می‌کنی، در همه جا هست. در قرآن می خوانیم که : «به هر طرف رو کنید، خدا آن جاست.»
نشانه های حضور او را در همه جا می توانی ببینی. آن جا که غنچه ای باز می شود، آن جا که کودکی به دنیا می آید، آن جا که جوجه ای تخم را می شکند و متولد می گردد، آن جا که دانة گندمی جوانه می زند، آن جا که بارانی می بارد، آن جا که درختی میوه می دهد، آن جا که بلبلی از شادی آواز می خواند، آن جا که ستاره ای چشمک می زند، آن جا که خورشید می تابد، آن جا که ماه می درخشد، آن جا که شخص بیماری خدا را می خواند و خدا شفایش می دهد، آن جا که فقیری دعا می کند و خدا به او آرامش می بخشد و سرانجام آن جا که تو وضو می گیری و نماز می خوانی، خدا هست.
همین الان که من این جمله ها را می نویسم، خدا کنار دست من و درون ذهن من حضور دارد و همین الان که تو این نوشته را می خوانی، خدا کنار چشم تو و درون قلب با صفایت حاضر است.
خدا، تنها دوست خوبی است که همه جا با ما و در کنار ماست. وقتی در شکم مادرمان بودیم، او با ما بود و تا هر زمان که در دنیا باشیم نیز با ما خواهد بود.
قدر این دوست خوب و همراه همیشگی را بدان و با انجام کارهای خوب او را از خودت راضی نگه دار.
برداشتی از سخنان استاد حیدری ابهری
