top
آسیب های تک فرزندی و کم فرزندی

آسیب های تک فرزندی و کم فرزندی

 آسیب های تک فرزندی و کم فرزندی

آسیب های تک فرزندی و کم فرزندی که توسط استاد تراشیون مطرح شده به شرح ذیل می باشد:

1- پایین بودن امید به زندگی:
در خانه ای که تعداد فرزندان بیشتر است، امید به زندگی نیز بیشتر است.در خانواده های تک فرزند، با بیمار شدن فرزند، پدر و مادر هم بیمار و نگران می شوند که مبادا او را از دست بدهند و یا اگر خود والیدن از دنیا بروند، تکلیف و آینده فرزندشان چه می شود.اما در خانواده های با فرزند زیاد، این نگرانی شدید وجود ندارد و فضایی منطقی تر و عاقلانه تر حاکم است و بیشتر وقت و فکر والدین، صرف تربیت فرزندان می شوند و این آرامش را دارند که اگر روزی از دنیا بروند، خواهر و برادرها هستند که یکدیگر را حمایت کنند.

2- پرتوقع شدن فرزند:
یکی از آسیب های تک فرزندی توجه افراطی و بیشتر از نیاز به فرزند است که او را پر توقع بار می آورد.این توقع بالا می تواند از والدین و جامعه باشد. اگر چند فرزند داشته باشیم این توجه و محبت بین چند فرزند تقسیم می شود و محبت، تعادل و توازن پیدا می کند. پدری که از سرکار به منزل می آید و تنها تک فرزندش را می بیند و از محبتش او را فراوان می بوسد وقتی بوسه ها زیاد شد و محبت و توجه بیش از اندازه به فرزند شد باید انتظار این را داشته باشیم که فرزند به پدر بگوید بابا برایم کامپیوتر یا تبلت یا... می خری؟

3- تربیت ناصحیح :
تعدد فرزند در تربیت صحیح فرزندان نیز مؤثر است. معمولا بی تجربه بودن والدین برای اولین فرزند، مشکلاتی برای کودک بوجود می آورد ولی تربیت فرزندان بعدی به دلیل افزایش تجربه و دانش تربیت در والدین، راحت تر خواهد شد
پدر و مادر باید نگران تربیت که یک عرصه مهم است باشند  ولی تربیت یک مهارت نیز هست، اگر رانندگی را یاد بگیریم چه یک کیلومتر و چه صد کیلومتر را می توانیم رانندگی کنیم، اگر همه دانش و مهارت های تربیتی را یاد بگیریم 2 و 4 فرزند فرقی نخواهد کرد.
اگر والدین، وقت کافی برای فرزندن بگذارند و دانش تربیتی شان را بالا ببرند، اگر چند فرزند داشته باشند، در تبیت صحیح یاری شان می کند ولی در صورتی که دو مورد وقت و دانش کافی را داشته باشند اما تک فرزند باشند، در تربیت، دچار آسیب می شوند زیرا محبت بیش از حد وجود دارد و فرزند، پرتوقع بار خواهد آمد.

4- امر و نهی های زیاد والدین:
وقتی فرزند تک باشد، اشتباهاتش نیز بیشتر به چشم می آید و دیده می شود بنابراین انتظارات والدین از او بالا رفته و شروع به امر و نهی می کنند.

5- لجبازی کودکان:
بین امر و نهی والدین و لجبازی کودک رابطه مستقیم وجود دارد. هر چه امر و نهی والدین بالا می رود، زمینه لجبازی در فرزند نیز بیشتر می شود. در خانواده های با فرزندان بیشتر این موارد کمتر است.گاهی اوقات؛ لجبازی در تک فرزندان، تا دوران ازدواج و یا بعد از آن کشیده می شود.

وابستگی کودک به مادر چه دلایلی دارد؟
مادر باید در تمام مواقع با فرزندش ارتباط کلامی برقرار کند (مثلا وقتی در آشپزخانه مشغول آشپزی است با فرزندش صحبت کند تا او بفهمد که مادر هست و به من توجه دارد.) زیرا ارتباط کلامی کم مادر با فرزندش باعث وابستگی فرزند می شود.

بچه هایی که بیکار هستند و سرگرمی ندارند، وابستگی شان به پدر و مادر بیشتر می شود بنابراین والدین باید ابزار سرگرمی فرزندشان را فراهم کنند. سرگرمی های کودکان می تواند مدل های مختلفی داشته باشد؛ مثلاً والدین می توانند محوّطه ای مانند استخرهای بادی در خانه آماده کنند و بچّه ها را سرگرم کنند؛ یا با سه، چهار پشتی، محوّطه ای مستطیل شکل و حجم دار ایجاد کنند وچند توپ در آن بیندازند، تا بچّه ها در همین محوّطه محدود، سرگرم شوند

متاسفانه مادران در تمام مسائل فرزندشان را به خود وابسته می کنند.این وابستگی دو طرفه است.مثلا وقتی در زمان از پوشک گرفتن، مادری مدام کنار فرزندش می رود و از او می پرسد، دستشویی نداری؟ خودتو خیس نکنی؟ در این صورت، کودک با خود می گوید مادر به فکر من است و نیازی نیست من به دستشویی بروم.

برخی نیازها، نیازهای اولیه هستند مانند؛ خوردن، آشامیدن،خوابیدن و دفع کردن. نباید این نیازها را به کودک یاد آوری کرد.وقتی کودک گرسنه می شود،خودش باید غذا بخورد نه اینکه به زور به او غذا بدهید. دراین صورت و با یادآوری شما، کوکدتان نیازهای خودش را هم به زحمت انجام خواهد داد..

حال اگر والدین اینگونه برخورد کردند چه اتفاقی پیش می آید؟

1- این کودکان وابسته والدین می شوند.
2- لوس می شوند ومی گویند؛ «مامان باید منو به دستشویی ببره.» ویا «مامان باید غذا بده من هم تلوزیون ببینم».

3- کودک در منحنی بهنجار و طیعی رشد قرار نمی گیرد.همزمان با افزایش سن، باید وابستگی کمتر شود در صورتی که اینگونه نمی شود. مثلا کودک پیش دبستانی ای که مادرش کفش هایش را می پوشاند، در نورم رشد قرار ندارد. کودکی که در روزهای اول در انجام تکالیف مدرسه وابسته به مادر است، تا آخر دبیرستان وابسته می ماند.
یا مثلا وقتی مدام به بچه ها میگویند درستو خوندی یا تکلیفتو انجام دادی؟ کودک همیشه منتظر تذکر مادر می ماند سپس شروع به انجام تکالیف می کند.همچنین کمک کردنهای دائمی در انجام تکالیف، افزایش وابستگی فرزند را به دنبال داشته و باعث می شود در سالهای بالاتر با مشکل مواجه شود.

(برنامه پرسمان رادیو معارف- استاد تراشیون)



مرتبه
مرتبه
نظر و تجربه خود را برای دیگران ثبت کنید

تبلیغات ویژه

تجربه مادرانه
شما میتوانید در مورد موضوع زیر بحث و تبادل نظر کنید و در قسمت نظرات تجربه خود را با مادران در میان بگذارید :
موضوع انتخاب شده :
جدا کردن اتاق فرزندان
تجربه خودرا بنویسید
تبلیغات